Umowa sprzedaży nieruchomości jest najważniejszym rodzajem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności. Zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego, taka umowa musi być sporządzona w formie aktu notarialnego, co zapewnia jej ważność oraz ochronę interesów obu stron. Przykładowo, w sytuacji, gdy osoba decyduje się na zakup mieszkania, zawarcie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego jest kluczowe, aby przeniesienie własności mogło być skutecznie zarejestrowane w księdze wieczystej. Ten wymóg formalny ma na celu zabezpieczenie zarówno sprzedającego, jak i kupującego przed ewentualnymi roszczeniami osób trzecich. W praktyce oznacza to, że każda umowa przenosząca własność nieruchomości, niezależnie od jej formy (np. umowa sprzedaży, darowizny), musi spełniać te wymogi, aby uniknąć problemów prawnych oraz zapewnić jasność i przejrzystość transakcji.
Zarówno dzierżawa, najem, jak i użyczenie są rodzajami umów, jednak nie są one umowami przenoszącymi własność nieruchomości. Dzierżawa i najem to umowy, które umożliwiają korzystanie z cudzej nieruchomości w zamian za wynagrodzenie, ale nie przenoszą prawa własności na najemcę czy dzierżawcę. Użyczenie z kolei to umowa, która pozwala na korzystanie z rzeczy, ale również nie prowadzi do przeniesienia własności. Te umowy są regulowane przez różne przepisy Kodeksu cywilnego, które mają na celu ochronę interesów właściciela nieruchomości. Typowym błędem myślowym jest mylenie umowy przenoszącej własność z umowami, które jedynie regulują sposób korzystania z nieruchomości. Przykładowo, wiele osób może pomylić umowę najmu z umową sprzedaży, sądząc, że wynajem nieruchomości wiąże się z przeniesieniem jej własności na najemcę. Ważne jest zrozumienie, że umowy te służą różnym celom i mają odrębne konsekwencje prawne. Dlatego tak istotne jest, aby przed zawarciem umowy dokładnie zrozumieć jej charakter oraz skutki, jakie może wywołać.