Hipoteza, dyspozycja i sankcja to kluczowe elementy normy prawnej, które tworzą jej strukturę. Hipoteza określa warunki, w jakich norma ma zastosowanie, wskazując na sytuacje, które muszą zaistnieć, aby norma mogła być aktywowana. Dyspozycja wskazuje, jakie zachowanie normy nakazuje lub zakazuje w przypadku spełnienia hipotezy. Sankcja natomiast określa konsekwencje prawne, które następują w przypadku naruszenia dyspozycji. Przykładem może być norma prawna dotycząca kradzieży: hipoteza odnosi się do sytuacji, gdy ktoś zabiera cudzą rzecz, dyspozycja mówi, że jest to zabronione, a sankcja przewiduje karę. Zrozumienie tych elementów jest podstawą interpretacji przepisów prawnych i ich stosowania w praktyce, co jest niezbędne dla prawników, sędziów oraz wszystkich osób zajmujących się prawem.
Zrozumienie struktury normy prawnej wymaga znajomości jej podstawowych elementów, którymi są hipoteza, dyspozycja oraz sankcja. Wiele osób myli te pojęcia lub ich elementy, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że normą prawną są paragrafy, hipotezy i sankcje, myli pojęcia strukturalne normy z systemem, w którym są one zawarte. Paragrafy to jedynie sposób organizacji tekstu prawnego, a nie elementy normy. Podobnie, tiret nie jest uznawane za element normy prawnej, lecz raczej za techniczną formę zapisu, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście analizy prawa. Dodatkowo, artykuły prawne, mimo że są istotnymi jednostkami w aktach prawnych, również nie są elementami normy. Kluczowe jest zatem zrozumienie, że normy prawne stosują się do zachowań ludzi w określonych okolicznościach, co jasno wyznaczają elementy hipotezy, dyspozycji i sankcji. Uważne analizowanie tekstu prawnego oraz jego struktury, a także umiejętność odróżniania norm od formy ich zapisu, to umiejętności niezbędne dla każdego prawnika. Typowe błędy myślowe obejmują utożsamianie formy z treścią normy, co wprowadza w błąd i prowadzi do niewłaściwej interpretacji przepisów prawnych.