Korespondencja 'tajna' jest rejestrowana w dzienniku ewidencji korespondencji niejawnej, co jest zgodne z przepisami prawa dotyczącymi ochrony informacji niejawnych. Dziennik ten umożliwia systematyczne i przejrzyste śledzenie obiegu dokumentów niejawnych w danej jednostce. W praktyce oznacza to, że każda przesyłka o statusie tajnym, zanim zostanie przekazana do odpowiednich odbiorców, musi być zarejestrowana, co pozwala na stworzenie ścisłej ewidencji. Dzięki temu możliwe jest późniejsze odtworzenie drogi dokumentu oraz weryfikacja, kto miał do niego dostęp. Dobre praktyki w zakresie zarządzania informacjami niejawnymi podkreślają znaczenie takiej ewidencji, by zminimalizować ryzyko nieuprawnionego dostępu oraz zagubienia dokumentów. Przykładowo, gdy instytucja rządowa planuje przesyłkę materiałów o znaczeniu strategicznym, każda z tych dokumentów powinna być najpierw zarejestrowana w dzienniku, co pozwoli na zachowanie pełnej transparentności i odpowiedzialności w obiegu korespondencji.'
Rejestracja korespondencji tajnej w dzienniku podawczym nie jest właściwą procedurą, ponieważ dziennik podawczy służy do ewidencjonowania przesyłek przychodzących i wychodzących, które niekoniecznie zawierają informacje niejawne. W przypadku korespondencji tajnej, wymagane są znacznie bardziej rygorystyczne procedury ochrony informacji. Alternatywnie, protokół zdawczo-odbiorczy, chociaż użyteczny przy przekazywaniu dokumentów, nie zastępuje formalnych wymogów ewidencyjnych dla korespondencji niejawnej. Protokół ten zazwyczaj dotyczy jednorazowych przekazów dokumentów, a nie stałej ewidencji, co czyni go niewłaściwym narzędziem w kontekście zarządzania informacją niejawna. Podobnie, ewidencja druków ścisłego zarachowania odnosi się do specyficznych dokumentów, takich jak blankiety, które muszą być traktowane z szczególną ostrożnością, ale nie obejmuje szerokiego pojęcia korespondencji tajnej. Typowe błędy myślowe w rozumieniu tego zagadnienia często polegają na mylonej interpretacji terminologii, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących rejestracji i ochrony informacji niejawnych. Kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy różnymi rodzajami dokumentacji i ich odpowiednich procedur ochrony, co jest fundamentalne dla skutecznego zarządzania informacjami w organizacjach.