Marian Wrona złożył w urzędzie gminy wniosek o przyznanie lokalu socjalnego. Przed wydaniem decyzji wnioskodawca poinformował na piśmie organ, że nie jest już zainteresowany lokalem z zasobu gminy, ponieważ wyprowadza się do syna, tym samym postępowanie stało się bezprzedmiotowe. W tej sytuacji organ
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Decyzja o umorzeniu postępowania jest właściwą reakcją organu w sytuacji, gdy wnioskodawca wycofuje swój wniosek. Umorzenie postępowania następuje na skutek braku przedmiotu rozstrzygania, co w tym przypadku wynika z faktu, że Marian Wrona nie jest już zainteresowany przyznaniem lokalu socjalnego. Zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego, organ ma obowiązek zakończyć postępowanie, gdy strona wycofuje swój wniosek przed wydaniem decyzji. Przykładem praktycznym może być sytuacja, gdy osoba składa wniosek o zezwolenie na budowę, a następnie decyduje się na rezygnację z planów budowlanych. Wówczas organ administracji architektoniczno-budowlanej również powinien wydać decyzję o umorzeniu postępowania. Stanowisko to wpisuje się w zasady efektywności postępowania administracyjnego oraz oszczędności czasu i zasobów publicznych.
Pozostawienie wniosku bez rozpoznania sugeruje, że organ nie podejmuje żadnych działań w sprawie, co jest niewłaściwe w kontekście sytuacji przedstawionej w pytaniu. W przypadku, gdy wnioskodawca wycofuje swój wniosek, organ nie ma podstaw do pozostawienia sprawy bez rozstrzygania, ponieważ nie ma już potrzeby podejmowania decyzji. Z kolei zawieszenie postępowania ma sens w przypadku, gdy istnieje konieczność wstrzymania działań z powodu braku informacji lub oczekiwania na decyzję innego organu, co nie ma miejsca w tej sytuacji, ponieważ wnioskodawca samodzielnie wycofał swój wniosek. Wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania również nie jest właściwe, gdyż w tym przypadku mamy do czynienia z decyzją administracyjną, a nie z postanowieniem. Prawidłowe zakończenie sprawy powinno nastąpić poprzez wydanie decyzji, co jest zgodne z dobrymi praktykami w administracji publicznej. Typowym błędem w rozumieniu tej sytuacji jest mylenie umorzenia postępowania z jego zawieszeniem lub pozostawieniem bez rozpoznania, co jest niezgodne z zasadami prawa administracyjnego.