Konstytucja jest najważniejszym aktem normatywnym w Polsce, ponieważ stanowi fundament całego porządku prawnego w państwie. Została uchwalona w 1997 roku i reguluje najistotniejsze kwestie dotyczące organizacji władzy, praw obywateli oraz zasady funkcjonowania instytucji publicznych. Konstytucja ma najwyższą moc prawną, co oznacza, że żadne akty prawne niższego rzędu, takie jak ustawy, rozporządzenia czy akty prawa miejscowego, nie mogą być z nią sprzeczne. Przykładowo, w przypadku konfliktu między ustawą a konstytucją, sądy mają obowiązek stosować przepisy konstytucyjne, a nie ustawowe. Dodatkowo, konstytucja jest przedmiotem ochrony ze strony Trybunału Konstytucyjnego, który ma za zadanie kontrolować zgodność ustaw z jej postanowieniami. W praktyce, znajomość konstytucji jest kluczowa dla każdego obywatela, ponieważ określa jego prawa i obowiązki, a także ramy funkcjonowania demokratycznego państwa prawa.
Kodeks, rozporządzenie oraz umowa międzynarodowa są ważnymi aktami prawnymi, ale nie mają takiego samego statusu jak konstytucja. Kodeks to zbiór przepisów prawnych regulujących konkretne dziedziny, na przykład Kodeks cywilny czy Kodeks karny. Chociaż kodeksy są istotne dla stosowania prawa w tych dziedzinach, to są one zawsze podporządkowane konstytucji. Rozporządzenia są aktami wykonawczymi, które mają na celu wdrażanie ustaw i także nie mogą być sprzeczne z konstytucją. Umowy międzynarodowe, natomiast, są zawierane przez państwa i mogą mieć znaczenie w polskim prawodawstwie, ale również są ograniczone przez przepisy konstytucyjne. Typowym błędem w myśleniu jest nieuznawanie hierarchii aktów prawnych, co prowadzi do mylnego postrzegania roli konstytucji. Warto zrozumieć, że konstytucja stanowi fundament, na którym opiera się cały system prawny, a inne akty prawne działają w ramach jej ograniczeń. Dlatego, aby zrozumieć zasady rządzące prawem w Polsce, kluczowe jest zapoznanie się z treścią i znaczeniem konstytucji.