Odpowiedź 30 m jest prawidłowa zgodnie z obowiązującymi normami ochrony przeciwpożarowej, które określają maksymalną odległość, jaką użytkownik obiektu powinien pokonać, aby dotrzeć do najbliższej gaśnicy. Zgodnie z normą PN-EN 3-5, odległość ta nie powinna przekraczać 30 metrów w przypadku pomieszczeń o dużym ryzyku pożaru oraz 20 metrów w obiektach biurowych. Przykładowo, w dużych halach przemysłowych lub magazynach, gdzie może występować wiele zagrożeń, umiejscowienie gaśnic w odległości nieprzekraczającej 30 metrów jest kluczowe dla zapewnienia szybkiej reakcji na zagrożenie. Ponadto, praktyczne zastosowanie tych zasad ma na celu nie tylko ochronę mienia, ale przede wszystkim bezpieczeństwo ludzi znajdujących się w obiekcie. Odpowiednie rozmieszczenie gaśnic oraz ich widoczność są również istotne, dlatego powinny być one oznakowane zgodnie z normami i wytycznymi dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej.
Wybór odległości 10 m, 20 m lub 40 m jest niezgodny z ogólnymi zasadami bezpieczeństwa pożarowego. Odpowiedzi wskazujące na 10 m i 20 m jako maksymalną dopuszczalną odległość są nieadekwatne w kontekście obiektów o różnym przeznaczeniu. Choć w niektórych sytuacjach, takich jak małe biura czy pomieszczenia o niewielkiej powierzchni, krótsze odległości mogą być wskazane, nie uwzględniają one szerszego kontekstu, w którym chodzi o bezpieczeństwo w obiektach o dużym ryzyku pożaru. Z drugiej strony, wybór 40 m jako maksymalnej odległości jest również błędny, ponieważ przekracza ustalone normy, które mogą prowadzić do opóźnienia w reakcji na zagrożenie. W praktyce, każda minuta jest na wagę złota w sytuacjach kryzysowych, dlatego normy precyzyjnie określają maksymalne odległości, aby zminimalizować czas dotarcia do sprzętu gaśniczego. Kluczowym błędem jest zatem niedostateczne zrozumienie zasadności tych norm oraz ich zastosowania w różnych kontekstach, co może prowadzić do nieodpowiedniego planowania przestrzeni w obiektach publicznych i przemysłowych.