Odpowiedzialność pracodawcy za szkodę wyrządzoną przez pracownika w trakcie wykonywania powierzonej mu czynności opiera się na zasadzie ryzyka. Oznacza to, że pracodawca jest odpowiedzialny za działania swoich pracowników, nawet jeśli nie można przypisać im winy. W praktyce oznacza to, że pracodawca powinien stosować się do zasad bezpieczeństwa w pracy oraz wdrażać odpowiednie procedury i szkolenia, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Na przykład, jeśli pracownik w wyniku niewłaściwego użycia narzędzia uszkodzi mienie klienta, pracodawca będzie odpowiedzialny za naprawienie tej szkody, ponieważ to on ponosi ryzyko związane z działalnością swojego zespołu. Zasada ryzyka jest zgodna z Kodeksem cywilnym, który jasno określa, że pracodawca odpowiada za czyny swoich pracowników, gdyż to on decyduje o organizacji pracy oraz zapewnieniu odpowiednich narzędzi i środków ochrony. Wprowadzenie tej zasady pozwala na większą ochronę osób trzecich i obniżenie ryzyka w obrocie gospodarczym.
W analizowanej kwestii odpowiedzialności pracodawcy za szkodę wyrządzoną przez pracownika kluczowe są różnice między różnymi zasadami odpowiedzialności. Odpowiedzialność na zasadzie winy w nadzorze odnosi się do sytuacji, w której pracodawca ponosi konsekwencje za niedostateczny nadzór nad pracownikami. Taka koncepcja opiera się na założeniu, że pracodawca powinien kontrolować działania pracowników i zapewnić, że przestrzegają oni przepisów oraz procedur. W praktyce może to prowadzić do wniosków, że jeśli pracodawca zaniechał nadzoru, to odpowiada za skutki działań pracowników. Kolejną mylną koncepcją jest odpowiedzialność na zasadzie słuszności, która nie znajduje zastosowania w kontekście prawa pracy. Oznacza ona, że pewne działania mogą być uznane za słuszne lub niesłuszne, jednak nie wpływa to na odpowiedzialność prawną pracodawcy. Z kolei zasada winy w wyborze dotyczy sytuacji, w której pracodawca ponosi odpowiedzialność za wybór nieodpowiedniego pracownika, co również jest zbyt wąskim podejściem w kontekście omawianej odpowiedzialności za działania w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych. Praktyczne błędy w myśleniu polegają na błędnym utożsamianiu tych zasad z odpowiedzialnością za czyny pracownika, co prowadzi do mylnego przekonania, że pracodawca może uniknąć odpowiedzialności poprzez argumentację w zakresie nadzoru czy wyboru pracowników.