Oświadczenie woli jest kluczowym elementem ustanowienia pełnomocnika, ponieważ to właśnie na podstawie takiego oświadczenia dochodzi do nawiązania stosunku pełnomocnictwa. Pełnomocnik działa w imieniu mocodawcy, a jego uprawnienia są ściśle określone w oświadczeniu woli, które może mieć formę pisemną, ustną lub nawet elektroniczną. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba A udziela pełnomocnictwa osobie B do reprezentowania jej w sprawach dotyczących zakupu nieruchomości. Bez wyraźnego oświadczenia woli, pełnomocnik nie miałby podstaw do działania w imieniu mocodawcy. W praktyce, dobrze sformułowane oświadczenie woli pomoże uniknąć nieporozumień oraz sporów dotyczących zakresu pełnomocnictwa. Dobrą praktyką jest również zachowanie dowodu na udzielenie pełnomocnictwa, co może być istotne w przypadku sporu. Przywołując przepisy Kodeksu cywilnego, art. 95 wskazuje, że pełnomocnik działa w granicach udzielonego mu umocowania oraz że mocodawca odpowiada za działania pełnomocnika w ramach tego umocowania.
Ustawa, rozporządzenie oraz uchwała, mimo że są to ważne akty prawne, nie stanowią bezpośredniej podstawy umocowania pełnomocnika. Ustawa reguluje zasady prawne dotyczące instytucji pełnomocnictwa, ale sama w sobie nie tworzy stosunku pełnomocnictwa między mocodawcą a pełnomocnikiem. Z kolei rozporządzenie to akt wykonawczy, który również nie dotyczy bezpośrednio ustanawiania pełnomocników, a jedynie może regulować szczegóły dotyczące ich działalności w kontekście przepisów ustawowych. Uchwała to zazwyczaj akt administracyjny podejmowany przez organy kolegialne, której celem nie jest tworzenie pełnomocnictw, lecz podejmowanie decyzji w określonych sprawach. W praktyce, te formy prawne mogą prowadzić do mylnych przekonań o ich roli w procesie ustanawiania pełnomocnika. Często pojawia się błąd polegający na utożsamianiu różnych aktów prawnych z pełnomocnictwem, co może skutkować niewłaściwym zrozumieniem procedur i skutków prawnych. Fundamentalnym błędem jest zapominanie, że pełnomocnictwo to relacja oparta na wyraźnym oświadczeniu woli mocodawcy, które precyzyjnie określa, jakie działania mogą być podejmowane przez pełnomocnika w jego imieniu.