Prawo do załatwienia danej sprawy administracyjnej przez organ administracji publicznej wynika z jego właściwości rzeczowej, co oznacza, że dana jednostka administracyjna jest uprawniona do podejmowania decyzji w określonym zakresie tematycznym. Właściwość rzeczowa jest kluczowym elementem w strukturze administracji publicznej, ponieważ określa, który organ ma kompetencje do rozpatrywania konkretnej sprawy. Przykładem może być sytuacja, w której tylko gmina może wydawać decyzje w zakresie zagospodarowania przestrzennego, podczas gdy wojewoda jest odpowiedzialny za sprawy związane z planowaniem regionalnym. To rozdzielenie zadań jest zgodne z zasadą subsydiarności oraz efektywnego zarządzania, które są fundamentalnymi zasadami w administracji publicznej. W praktyce, właściwość rzeczowa pozwala na efektywne przekazywanie informacji i zadań pomiędzy różnymi organami, co przyczynia się do lepszego funkcjonowania administracji oraz zaspokajania potrzeb obywateli.
Wybór odpowiedzi delegacyjnej, miejscowej lub instancyjnej opiera się na błędnych założeniach dotyczących struktury i funkcjonowania organów administracji publicznej. Właściwość delegacyjna odnosi się do przenoszenia uprawnień z jednego organu na inny, co nie odpowiada założeniom, że każdy organ działa w ramach swojej kompetencji rzeczowej. W przypadku miejscowej właściwości, mylone jest pojęcie terytorialności z odpowiedzialnością merytoryczną organu; zaledwie lokalizacja nie determinuje, jakie sprawy mogą być załatwiane przez dany organ. Natomiast właściwość instancyjna dotyczy hierarchii organów, określając, który organ odwoławczy powinien zajmować się rozstrzygnięciem sprawy, a nie tego, który organ jest odpowiedzialny za jej załatwienie w pierwszej instancji. Często popełnianym błędem jest nieznajomość różnic między tymi pojęciami, co prowadzi do mylnych wniosków na temat kompetencji organów administracyjnych. Uważając, że właściwość miejscowa lub instancyjna może decydować o kompetencjach rzeczowych, można wprowadzić w błąd w kontekście prawa administracyjnego, co może skutkować nieefektywnym załatwieniem spraw obywateli, a także nieprawidłowym kierowaniem spraw do niewłaściwych organów.