Wskaźnik udziału kapitałów własnych w finansowaniu majątku trwałego oblicza się, dzieląc kapitał własny przez majątek trwały i mnożąc przez 100%. W tym przypadku kapitał własny wynosi 1 000 000 zł, a majątek trwały 1 100 000 zł. Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: (1 000 000 / 1 100 000) * 100% = 90,9%. W praktyce, wskaźnik ten jest istotnym wskaźnikiem finansowym, który pozwala ocenić, w jakim stopniu przedsiębiorstwo finansuje swoje aktywa trwałe z własnych środków, co jest kluczowe dla zrozumienia stabilności finansowej. Zgodnie z dobrymi praktykami, wyższy wskaźnik kapitału własnego w stosunku do majątku trwałego sugeruje mniejsze ryzyko finansowe oraz większą niezależność przedsiębiorstwa od zewnętrznych źródeł finansowania. Wartości powyżej 50% są zazwyczaj uznawane za zdrowe, wskazujące na solidną strukturę kapitałową.
Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są błędne, należy przyjrzeć się różnym aspektom obliczeń i interpretacji wskaźnika. Warto zauważyć, że wskaźnik udziału kapitałów własnych nie może przekraczać 100%, ponieważ oznaczałoby to, że przedsiębiorstwo posiada więcej kapitału własnego niż wartości aktywów trwałych. Odpowiedzi sugerujące wartości 99,9% i 100% nie uwzględniają rzeczywistego stanu finansowania aktywów, co jest kluczowe w analizie finansowej. W rzeczywistości, takie wartości mogą sugerować błędne założenia dotyczące zaciągania zobowiązań lub wyceny majątku, co jest nieprawidłowe. Ponadto, odpowiedzi te mogą prowadzić do mylnych konkluzji odnośnie do ryzyka finansowego, ponieważ podają fałszywy obraz rzeczywistej struktury kapitałowej. W praktyce, przedsiębiorstwa dążą do utrzymania wskaźnika powyżej 50%, ale nie powinny dążyć do wartości bliskich 100% bez solidnych podstaw finansowych, co mogłoby prowadzić do braku elastyczności w finansowaniu inwestycji lub rozwoju. Dlatego zrozumienie mechanizmu obliczania tego wskaźnika jest kluczowe dla analizy sytuacji finansowej firmy.