Odpowiedź 'ustawowy' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, wynajmujący ma prawo do zastawu ustawowego na rzeczach ruchomych, które najemca wnosi do przedmiotu najmu. Taki zastaw powstaje automatycznie i dotyczy rzeczy, które są niezbędne do korzystania z przedmiotu najmu. W praktyce oznacza to, że wynajmujący może dochodzić swoich roszczeń z tytułu długów najemcy poprzez zatrzymanie tych rzeczy do momentu spłaty. Na przykład, jeśli najemca nie płaci czynszu, wynajmujący może zatrzymać meble lub inne przedmioty wniesione do wynajmowanego lokalu. Takie rozwiązanie ma na celu zabezpieczenie interesów wynajmującego, a także mobilizację najemcy do realizacji zobowiązań. Zastaw ustawowy jest szeroko stosowany w praktyce i zgodny z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania najmem oraz ochrony praw wynajmujących, co czyni go istotnym elementem regulacji w tej dziedzinie.
Odpowiedzi takie jak 'rejestrowy', 'umowny' i 'lombardowy' są błędne z różnych powodów, które warto omówić. Zastaw rejestrowy dotyczy rzeczy, które są wpisane do odpowiednich rejestrów, co nie ma zastosowania w przypadku najmu. W praktyce oznacza to, że wynajmujący nie ma automatycznego prawa do zastawu na ruchomościach najemcy, chyba że te rzeczy zostały formalnie zarejestrowane, co w kontekście najmu jest rzadkością. Z kolei zastaw umowny powstaje na podstawie umowy między stronami, co również nie ma zastosowania w sytuacji typowego najmu, gdzie prawo wynajmującego do korzystania z zastawu wynika z przepisów prawa, a nie z umowy. Zastaw lombardowy natomiast jest formą zabezpieczenia, która dotyczy pożyczek pod zastaw rzeczy, co jest zupełnie innym mechanizmem prawnym. Wszelkie błędne koncepcje związane z tymi terminami mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie praw wynajmujących i najemców oraz skutków prawnych związanych z zawieraniem umów najmu. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi rodzajami zastawów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sytuacjami prawnymi związanymi z najmem oraz dla ochrony swoich interesów.