Zasiedzenie jest jednym z podstawowych sposobów nabycia prawa własności, które polega na nabyciu tego prawa przez osobę, która przez określony czas, w sposób ciągły i nieprzerwany, włada nieruchomością jak właściciel. W polskim systemie prawnym, zgodnie z Kodeksem cywilnym, zasiedzenie może nastąpić po 20 latach przy władaniu w dobrej wierze lub po 30 latach w przypadku władania w złej wierze. Praktyczne zastosowanie zasiedzenia jest istotne w kontekście sporów dotyczących własności nieruchomości, gdzie jedna ze stron może udowodnić, że przez długi czas korzystała z danej nieruchomości, co może prowadzić do uzyskania formalnego prawa własności. Przykładem może być osoba, która przez wiele lat dbała o zaniedbaną działkę, co może skutkować jej zasiedzeniem. Dobrą praktyką jest prowadzenie dokumentacji dotyczącej użytkowania nieruchomości, co może być pomocne w procesie zasiedzenia oraz w przypadku przyszłych sporów sądowych, co jest zgodne z zasadami ochrony własności w prawie cywilnym.
Dzierżawa, użyczenie oraz najem to formy umowy cywilnoprawnej, które dotyczą korzystania z cudzej nieruchomości, ale nie prowadzą do nabycia prawa własności tej nieruchomości. Dzierżawa jest umową, w której jedna strona (dzierżawca) otrzymuje prawo do korzystania z nieruchomości w zamian za wynagrodzenie. Jednakże, na koniec umowy, prawo własności pozostaje nietknięte. Użyczenie to jeszcze bardziej tymczasowa forma, polegająca na nieodpłatnym oddaniu rzeczy do używania, również nie prowadzi do nabycia własności. Najem, z kolei, jest umową, która również zakłada odpłatne korzystanie z nieruchomości, ale jej charakter jest podobny do dzierżawy. Wszelkie te umowy mają na celu regulację korzystania z obiektów, ale nie zmieniają stanu prawnego dotyczącego własności. Często błędnie uważa się, że długotrwałe korzystanie z nieruchomości na podstawie tych umów może prowadzić do nabycia prawa własności, co jest nieprawdziwe. Kluczowym błędem jest mylenie pojęcia użytkowania z pojęciem nabycia prawa własności. Nabycie prawa własności wymaga spełnienia określonych przesłanek, które są zupełnie inne niż te, które dotyczą umów cywilnoprawnych związanych z korzystaniem z cudzej własności.