Podmiot żądający wszczęcia postępowania ze względu na swój interes prawny jest kluczowym uczestnikiem postępowania administracyjnego, ponieważ to on inicjuje działania organu administracyjnego w sprawie, która go dotyczy. W polskim prawie administracyjnym, zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego, strona postępowania ma prawo do ochrony swoich interesów prawnych. Przykładowo, osoba, która ubiega się o pozwolenie na budowę, staje się stroną postępowania, ponieważ ma bezpośredni interes w uzyskaniu tej decyzji. To prawo do inicjatywy jest fundamentem demokracji administracyjnej, umożliwiając obywatelom aktywne uczestnictwo w procesach dotyczących ich praw. Ponadto, zgodnie z zasadą działania z urzędu, organy administracji publicznej mogą wszczynać postępowania z własnej inicjatywy, lecz zawsze w odpowiedzi na konkretne żądanie podmiotu, co podkreśla znaczenie aktywności obywateli w tym zakresie.
W kontekście postępowania administracyjnego, pojawiają się różne błędne koncepcje dotyczące tego, kto jest stroną tego procesu. Świadek, biegły oraz organ administracyjny nie spełniają kryteriów, aby być uznawanymi za strony postępowania. Świadek, choć może dostarczyć istotne informacje, nie ma bezpośredniego interesu prawnego w sprawie, co dyskwalifikuje go jako stronę. Biegły, z kolei, jest powoływany do wyrażenia opinii w danej sprawie, ale również nie działa w imieniu własnych interesów prawnych i nie uczestniczy aktywnie w postępowaniu jako strona. Organ administracyjny jest odpowiedzialny za prowadzenie postępowania i podejmowanie decyzji, a nie może być stroną, ponieważ jego rolą jest realizacja obowiązków publicznych. Zdarza się, że ludzie mylą te pojęcia, co prowadzi do nieprawidłowego rozumienia struktury postępowania administracyjnego. Kluczowe jest zrozumienie, że strona postępowania to podmiot mający bezpośredni interes w wyniku sprawy, co leży u podstaw zasady prawa do obrony i sprawiedliwego procesu w administracji. Rozpowszechniona niewłaściwa interpretacja tych ról może skutkować opóźnieniami w postępowaniach administracyjnych oraz nieefektywnym wykorzystywaniem zasobów publicznych.