Świadkami w postępowaniu administracyjnym nie mogą być
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Duchowni, w kontekście postępowania administracyjnego, mają szczególną pozycję ze względu na tajemnicę spowiedzi, która jest chroniona prawem. Zgodnie z przepisami prawa, duchowni są zobowiązani do zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych w trakcie spowiedzi, co sprawia, że nie mogą pełnić roli świadków w sprawach dotyczących tych faktów. To zabezpieczenie ma na celu ochronę wolności religijnej oraz praw osobistych wiernych, co jest fundamentalne w demokratycznym społeczeństwie praworządnym. Przykładowo, jeżeli osoba zgłasza się do duchownego z prośbą o spowiedź w sprawie, która mogłaby mieć znaczenie w postępowaniu administracyjnym, duchowny nie może zostać wezwany jako świadek, co pozwala na zachowanie zaufania do instytucji religijnych. W praktyce, takie regulacje są zgodne z ogólnymi zasadami dotyczących ochrony danych osobowych oraz tajemnicy zawodowej.
Zarówno współpracownicy strony, osoby utrzymujące kontakty towarzyskie, jak i członkowie rodziny mogą być wezwani jako świadkowie w postępowaniu administracyjnym, ponieważ nie istnieją dla nich żadne szczególne ograniczenia, jak ma to miejsce w przypadku duchownych. Współpracownicy strony często mogą dostarczyć istotnych informacji dotyczących sprawy, w której uczestniczą, co czyni ich potencjalnie wartościowymi świadkami. Osoby mające relacje towarzyskie ze stroną również mogą posiadać wiedzę o faktach związanych z postępowaniem, co sprawia, że ich zeznania mogą być przydatne. Członkowie rodziny mogą być świadkami, jednak ich zeznania mogą być poddane pewnym wątpliwościom z uwagi na możliwość stronniczości. Przywołując praktyczne aspekty, w wielu sprawach administracyjnych zeznania bliskich osób mogą pomóc w ustaleniu kontekstu sytuacji lub potwierdzeniu określonych faktów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby nie wprowadzać w błąd i nie ograniczać możliwości korzystania z różnych źródeł dowodowych w postępowaniach administracyjnych.