Umorzenie postępowania administracyjnego następuje w formie decyzji, co jest zgodne z regulacjami zawartymi w Kodeksie postępowania administracyjnego (KPA). Decyzja ta stanowi formalny akt organu administracji publicznej, który kończy postępowanie w określonej sprawie. W praktyce oznacza to, że organ wydaje decyzję, w której informuje strony postępowania o zakończeniu sprawy i przyczynie umorzenia, co jest kluczowe dla zapewnienia przejrzystości i rzetelności działania administracji. Przykładem takiego umorzenia może być sytuacja, gdy strona zrezygnowała z dalszego prowadzenia sprawy, co powoduje konieczność jej zakończenia w formie decyzji. Dobre praktyki w zakresie umorzenia postępowania sugerują, aby decyzje te były szczegółowo uzasadnione, co pozwala na uniknięcie nieporozumień oraz ewentualnych skarg na działalność organu. Taki sposób umorzenia podkreśla również znaczenie ochrony praw obywateli oraz transparentności procedur administracyjnych.
Umorzenie postępowania administracyjnego w formie ugody, zarządzenia czy postanowienia jest nieprawidłowe z perspektywy przepisów prawa administracyjnego. Ugoda może być stosowana w odniesieniu do spraw cywilnych, gdzie strony dochodzą do kompromisu, jednak w administracji jej zastosowanie jest ograniczone i nie stosuje się jej do umorzenia postępowania administracyjnego. Zarządzenie, które jest wewnętrznym aktem administracyjnym, nie kończy postępowania i jedynie reguluje działania organu, a nie decyzje dotyczące stron postępowania. Z kolei postanowienie, choć bywa stosowane w różnych procedurach administracyjnych, nie stanowi formy umorzenia sprawy, a raczej wydawane jest w toku postępowania dla rozstrzygania kwestii proceduralnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków często wynikają z mylenia różnych aktów administracyjnych oraz ich funkcji w procesie administracyjnym. Kluczowe jest zrozumienie, że umorzenie sprawy wymaga formalnego zakończenia postępowania, co może być osiągnięte jedynie poprzez decyzję, a nie inne formy aktów. Z tego wynika, że błędne podejście do tematu może prowadzić do nieprawidłowych interpretacji przepisów prawa oraz niewłaściwego działania organów administracji.