Prezydent RP jest organem, który zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe. Ratyfikacja umowy międzynarodowej oznacza formalne zatwierdzenie treści umowy przez państwo, co czyni ją wiążącą w prawie krajowym. Przykładem może być ratyfikacja traktatów dotyczących ochrony środowiska, takich jak Protokół z Kioto, gdzie zachodzi potrzeba zaangażowania na poziomie międzynarodowym. Działania Prezydenta w tej dziedzinie są niezbędne dla zapewnienia, że Polska jako państwo przestrzega międzynarodowych zobowiązań. Zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie polityki międzynarodowej, konsultacje z ministerstwami oraz innymi instytucjami są kluczowe przed ratyfikacją, aby upewnić się, że decyzje są zgodne z interesami kraju. Warto również zaznaczyć, że przed ratyfikacją umowy międzynarodowe mogą być przedkładane do Sejmu, co podkreśla znaczenie transparentności i demokratycznych procedur w polskim systemie prawnym.
Wybór Premiera, Senatu czy Sejmu jako organów odpowiedzialnych za ratyfikację umów międzynarodowych jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego funkcji tych instytucji w polskim systemie prawnym. Premier, jako szef rządu, nie ma uprawnień do samodzielnego ratyfikowania umów międzynarodowych, choć jego rola jest kluczowa w przygotowaniu polityki zagranicznej i w negocjacjach. Senat z kolei pełni funkcję kontrolną, ale sama jego rola w ratyfikacji jest ograniczona do wyrażania zgody na umowy, które zostały wcześniej ratyfikowane przez Prezydenta. Sejm, będąc izbą niższą parlamentu, również nie ratyfikuje umów, lecz może wyrażać opinie i prowadzić debaty na ten temat, co nie ma mocy wiążącej. Te pomyłki często wynikają z mylnych przekonań o podziale kompetencji w zakresie polityki międzynarodowej. Cały proces ratyfikacji umów międzynarodowych jest skomplikowany i wymaga zrozumienia zasady trójpodziału władzy oraz roli, jaką każdy z organów odgrywa w tym kontekście. Zrozumienie, że Prezydent RP jest wyłącznym organem odpowiedzialnym za ratyfikację, jest kluczowe dla poprawnego interpretowania funkcji państwowych w Polsce.