Odpowiedź "konkubentowi strony" jest prawidłowa, ponieważ w polskim postępowaniu administracyjnym istnieje zasada, że osoby bliskie nie mogą odmawiać składania zeznań w charakterze świadka wobec strony postępowania. Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego oraz Kodeksem postępowania administracyjnego, świadka można zobowiązać do zeznania, chyba że przepisy prawa stanowią inaczej. W kontekście konkubentów, prawo nie przyznaje im przywileju odmowy zeznań, co odzwierciedla ich status prawny. Przykładowo, w sprawach, w których partnerzy nieformalni są świadkami, mogą być zobowiązani do składania zeznań, co może mieć wpływ na wynik postępowania. W praktyce oznacza to, że jeśli konkubent jest wezwany jako świadek, ma obowiązek stawić się i zeznawać, co może być istotne w kontekście dowodów. Dobrą praktyką w takich sytuacjach jest wcześniejsze przygotowanie się na spotkanie z organem administracyjnym oraz świadomość swoich praw i obowiązków.
W przypadku odpowiedzi dotyczących rodzeństwa, teścia i byłego męża strony, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące zakresu przysługujących praw w postępowaniu administracyjnym. Rodzeństwo strony, podobnie jak teściowie czy byli mężowie, mogą odmówić składania zeznań. W polskim prawodawstwie osoby te zaliczane są do kręgu osób, które mają prawo powołać się na tajemnicę rodzinną czy fakt, że mogą one być stronnicze wobec strony postępowania. Przykładem może być sytuacja, w której teść jest zaangażowany w konflikt interesów lub ma osobiste powody, by nie składać zeznań. Takie przywileje są również uregulowane przez przepisy dotyczące ochrony prywatności oraz tajemnicy rodzinnej, co podkreśla znaczenie relacji rodzinnych w kontekście wymogu zeznań. Ważne jest, aby uczestnicy postępowania byli świadomi tych regulacji i umieli z nich korzystać, aby skutecznie bronić swoich praw. Ignorowanie tych przepisów prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia roli świadków w postępowaniu administracyjnym, co może skutkować nieprawidłowymi decyzjami procesowymi.