Odpowiedź windykacyjna jest właściwa, ponieważ w polskim prawie cywilnym dotyczy sytuacji, w której właściciel rzeczy, pozbawiony władztwa nad nią, może domagać się jej zwrotu od osoby, która ją posiada bezprawnie. Roszczenie windykacyjne ma na celu ochronę prawa własności i umożliwia właścicielowi dochodzenie swoich praw w sytuacji, gdy doszło do naruszenia posiadania. Przykładem może być sytuacja, w której ktoś pożyczył od nas samochód i nie chce go oddać. Właściciel ma prawo wystąpić z roszczeniem windykacyjnym, aby przywrócić sobie faktyczne władztwo nad rzeczą. W praktyce oznacza to, że sąd może nakazać zwrot rzeczy właścicielowi oraz zabezpieczyć jego interesy. Zgodnie z Kodeksem cywilnym, właściciel nie musi udowadniać, że posiadał rzecz, wystarczy, że wykaże swoje prawo do niej. Tego typu roszczenie jest zatem fundamentalnym narzędziem ochrony własności, które wspiera zasady porządku prawnego oraz stabilności obrotu prawnego.
Uzupełniające roszczenie odnosi się do sytuacji, w której osoba domaga się poszerzenia zakresu swojego prawa lub zabezpieczenia interesu, a nie do przywrócenia władztwa nad rzeczą. W kontekście posiadania, roszczenie uzupełniające nie ma zastosowania, ponieważ nie dotyczy ochrony własności w sensie windykacyjnym. Roszczenie akcesoryjne, z drugiej strony, jest związane z zabezpieczeniem zobowiązań, a nie z bezpośrednim dochodzeniem prawa własności. Oznacza to, że nie może być stosowane przez właściciela w sytuacji, gdy został pozbawiony władztwa nad rzeczą. Negatoryjne roszczenie dotyczy ochrony przed naruszeniem prawa własności, ale nie przywraca władztwa nad rzeczą. Właściwie wykorzystywane, takie roszczenie może pomóc w obronie przed działaniami osób trzecich, które mogą starać się naruszyć prawo własności, ale nie jest to równoznaczne z dochodzeniem zwrotu rzeczy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania przepisów Kodeksu cywilnego oraz skutecznego dochodzenia roszczeń związanych z własnością.