Wykładnia doktrynalna prawa jest procesem, w którym wybitni prawnicy, często posiadający głęboką wiedzę teoretyczną i praktyczne doświadczenie, analizują i interpretują przepisy prawne. Ich prace są podstawą wielu aspektów prawa, wpływając na rozwój doktryny oraz na decyzje sądowe. Przykładem mogą być publikacje naukowe, komentarze do kodeksów czy artykuły w czasopismach prawniczych, które dostarczają cennych analiz dotyczących różnych instytucji prawnych oraz ich zastosowania w praktyce. W takich publikacjach wybitni prawnicy mogą wskazywać na luki w przepisach, proponować ich nowelizację, czy też przedstawiać nowe kierunki myślenia o prawie. Oparcie wykładni na analizach doktrynalnych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie prawoznawstwa i pozwala na wysoce profesjonalne podejście do problematyki prawnej, które jest niezbędne w dynamicznie zmieniającym się świecie prawa.
Organy administracji rządowej oraz samorządowej, choć mają swoje kluczowe funkcje w ramach tworzenia i stosowania prawa, nie są odpowiedzialne za wykładnię doktrynalną. Ich zadaniem jest przede wszystkim wdrażanie i egzekwowanie przepisów prawa, a nie ich interpretacja w sensie teoretycznym. Sędziowie sądów powszechnych również pełnią istotną rolę, jednak ich wykładnia prawna, zwłaszcza w kontekście rozstrzygania konkretnych spraw, jest bardziej związana z praktycznym zastosowaniem przepisów niż z ich teoretyczną analizą. Często zdarza się, że sędziowie korzystają z dorobku doktryny, ale sami nie są głównymi twórcami wykładni doktrynalnej. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest utożsamianie wykładni doktrynalnej z wykładnią sądową czy administracyjną. W rzeczywistości, wykładnia doktrynalna angażuje głównie teoretyków prawa, którzy analizują przepisy w kontekście filozoficznym, historycznym oraz społeczno-politycznym, a ich prace mają na celu nie tylko zrozumienie, ale także rozwój całego systemu prawnego.