Wykładnia autentyczna to ta, która jest dokonywana przez organ, który ustanowił daną normę prawną. Oznacza to, że właściwe instytucje, takie jak ministerstwa czy sądy, mają prerogatywy do interpretacji przepisów, które same wprowadziły w życie. Przykładem może być interpretacja przepisów prawa podatkowego przez Ministerstwo Finansów, które ma na celu wyjaśnienie zastosowania norm w praktyce. Tego typu wykładnia ma dużą wagę, ponieważ jest wiążąca i może zostać przywołana w postępowaniach sądowych. Kluczowe znaczenie ma także fakt, że wykładnia autentyczna może wpływać na stanowisko innych organów oraz na praktykę stosowania prawa w danym obszarze. W kontekście dobrych praktyk, organy powinny dążyć do transparentności swoich interpretacji, aby zapewnić obywatelom i przedsiębiorcom jasność i przewidywalność przepisów prawnych oraz ich stosowania.
Wykładnia funkcjonalna odnosi się do interpretacji przepisów z uwzględnieniem celów, jakie mają one osiągnąć, co często prowadzi do subiektywnych ocen i może skutkować różnorodnością w stosowaniu prawa. Wykładnia doktrynalna to natomiast interpretacje dokonywane przez prawników, naukowców czy teoretyków prawa, które mimo że mogą mieć wartość edukacyjną, nie są wiążące dla organów stosujących prawo. Z kolei wykładnia operatywna skupia się na praktycznym zastosowaniu przepisów, co może prowadzić do pominięcia intencji ustawodawcy. Wspólnym błędem w podejściu do tych wykładni jest zbytnie poleganie na subiektywnych ocenach czy opiniach, co może prowadzić do niejednolitości w stosowaniu prawa. Ważne jest, aby zrozumieć, że tylko wykładnia autentyczna ma charakter normotwórczy. W praktyce, brak zrozumienia tych różnic może skutkować błędnymi decyzjami prawnymi i niepewnością prawną, co jest szczególnie istotne w kontekście regulacji gospodarczych, gdzie jasność prawa jest kluczowa dla stabilności rynku.