Zgodnie z przytoczonym przepisem źródłem prawa powszechnie obowiązującego nie jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Statut stowarzyszenia nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego, co wynika z art. 87 Konstytucji RP, który jasno definiuje, jakie akt prawne mają charakter powszechnie obowiązujący. Źródłami takimi są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Statut stowarzyszenia, mimo że jest ważnym dokumentem regulującym działanie danego stowarzyszenia, ma charakter wewnętrzny i nie ma mocy obowiązującej w odniesieniu do całego społeczeństwa. W praktyce oznacza to, że statut dotyczy jedynie członków danego stowarzyszenia, a jego zapisy nie mogą być stosowane jako podstawy do działania w sprawach ogólnych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania przepisów prawa oraz dla umiejętności poruszania się w złożonym środowisku prawnym, co może być niezwykle przydatne w kontekście działalności organizacji pozarządowych czy stowarzyszeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której członek stowarzyszenia argumentuje swoje prawa na podstawie statutu, jednak w przypadku sporu sądowego sąd będzie kierował się przepisami prawa powszechnie obowiązującego, a nie wewnętrznymi regulacjami stowarzyszenia.
Wybór odpowiedzi wskazującej na ratyfikowaną umowę między Polską a Białorusią o zabezpieczeniu społecznym, uchwałę rady gminy czy rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości jako źródeł prawa powszechnie obowiązującego wynika z niepełnego zrozumienia hierarchii aktów prawnych w Polsce. Ratyfikowane umowy międzynarodowe, jak w przypadku umowy z Białorusią, mają moc obowiązującą w krajowym porządku prawnym, pod warunkiem, że zostały ratyfikowane zgodnie z odpowiednimi procedurami. Uchwały rady gminy, mimo że dotyczą spraw lokalnych, również mogą mieć charakter powszechnie obowiązujący w granicach określonych przez prawo. Rozporządzenia ministra natomiast są aktami wykonawczymi, które również mają moc prawną i mogą regulować szczegółowe kwestie zgodnie z ustawami, które je powołują. Pojawiający się w odpowiedzi błąd myślowy polega na myleniu statusu statutów i regulacji wewnętrznych z aktami prawa, które mają moc prawną w kontekście ogólnokrajowym. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko dokumenty wymienione w konstytucji jako źródła powszechnie obowiązującego prawa mogą stanowić podstawę do działania na poziomie krajowym, a statut stowarzyszenia, będąc aktem wewnętrznym, nie spełnia tego wymogu. By uniknąć podobnych pomyłek, warto zaznajomić się z kategoriami aktów prawnych oraz ich hierarchią w systemie prawnym.
