Rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (KRRiT) jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa, ponieważ wprowadza normy prawne, które mają na celu regulację działalności w obszarze radiofonii i telewizji. Rozporządzenia są aktem prawnym o charakterze wykonawczym, co oznacza, że są wydawane na podstawie ustaw i mają na celu ich realizację. W przypadku rozporządzenia KRRiT, jego celem jest ustalenie wysokości opłat abonamentowych, co ma bezpośrednie znaczenie dla słuchaczy i widzów korzystających z odbiorników radiowych i telewizyjnych. Przykładowo, takie regulacje wpływają na sposób finansowania publicznych mediów oraz kształtują świadomość obywateli na temat ich obowiązków finansowych względem instytucji radiowych i telewizyjnych. Zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie legislacji, organy regulacyjne, takie jak KRRiT, mają prawo do wydawania rozporządzeń, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania systemu medialnego w kraju. Często rozporządzenia te są publikowane w Dzienniku Ustaw, co zapewnia ich dostępność i przejrzystość.
Zrozumienie źródeł powszechnie obowiązującego prawa wymaga znajomości hierarchii aktów prawnych oraz ich właściwości. Uchwała Rady Ministrów, jak i zarządzenie Prezesa Rady Ministrów, dotyczą regulacji wewnętrznych i nie mają charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Uchwały służą raczej do ustalania kierunków polityki rządu niż do wprowadzenia norm prawnych, które mogłyby być stosowane w codziennym życiu obywateli. Zarządzenia, z kolei, są aktami normatywnymi, które mają zastosowanie wyłącznie w obrębie danej instytucji i nie mogą być egzekwowane wobec innych podmiotów. Podobnie jak decyzje administracyjne, które są wydawane na podstawie przepisów prawa, postanowienie Prezydenta również nie kwalifikuje się jako powszechnie obowiązujące prawo, ponieważ jego zakres ogranicza się do konkretnej sytuacji i nie tworzy ogólnych norm prawnych obowiązujących w całym kraju. Z tych powodów, odpowiedzi oparte na uchwałach, zarządzeniach czy postanowieniach są typowymi przykładami błędnych koncepcji, ponieważ w kontekście prawa należy skupiać się na aktach, które mają charakter normatywny i są dostępne dla ogółu społeczeństwa, jak właśnie rozporządzenia. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania i stosowania prawa w praktyce.