Bronowanie to proces, który należy wykonać bezpośrednio po podorywce, ponieważ ma na celu wyrównanie powierzchni gleby oraz poprawę jej struktury. Jest to kluczowy etap w przygotowaniu gleb do siewu, który pozwala na zminimalizowanie strat wody oraz zwiększenie efektywności nawożenia. W praktyce bronowanie może odbywać się za pomocą różnych narzędzi, takich jak brony talerzowe lub brony zębowe, które skutecznie rozdrabniają grudki ziemi oraz poprawiają napowietrzenie gleby. Zastosowanie bronowania w połączeniu z podorywką wspiera procesy biologiczne w glebie, poprawiając warunki wzrostu roślin. Dobór odpowiedniego sprzętu i techniki bronowania powinien być dostosowany do rodzaju gleby oraz planowanej uprawy, co zgodne jest z dobrymi praktykami agrotechnicznymi.
Zaraz po podorywce wiele osób może myśleć o alternatywnych zabiegach, które mogą wydawać się na pierwszy rzut oka odpowiednie, jednak w rzeczywistości nie spełniają one kluczowej roli, jaką odgrywa bronowanie. W przypadku wałowania, chociaż może ono pomóc w zagęszczeniu gleby, jego zastosowanie bez wcześniejszego bronowania może prowadzić do zbyt dużego zagęszczenia, co z kolei utrudnia napowietrzenie gleby i prowadzi do jej degradacji. Kultywatorowanie, mimo że ma swoje miejsce w uprawie, nie jest bezpośrednio związane z etapem po podorywce, gdyż jego celem jest głównie rozluźnienie gleby na głębokości, co nie przynosi korzyści związanych z wyrównaniem powierzchni. Natomiast włókowanie, będące procesem bardziej zaawansowanym, również nie zastępuje bronowania, ponieważ nie przystosowuje gleby do siewów, ale raczej przygotowuje ją do kolejnych zabiegów. Kluczowym błędem jest zatem mylenie tych procesów i nieuznawanie roli bronowania jako niezbędnego etapu, który zapewnia optymalne warunki do rozwoju przyszłych upraw.