Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Zawód: Technik rolnik, Technik agrobiznesu
Cielęta do drugiego tygodnia życia powinny być hodowane
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Cielęta do drugiego tygodnia życia powinny być trzymane w indywidualnych kojcach na ściółce. Dlaczego? Po pierwsze, takie kojce ułatwiają nam monitorowanie zdrowia cieląt, a w tym wczesnym okresie życia to bardzo istotne, bo są one wrażliwe na różne choroby. Jak są osobno, to nie przenoszą chorób z jednego cielęcia na drugie. Po drugie, ściółka daje im komfort i ciepło, które są niezbędne do ich prawidłowego rozwoju. To też pozwala im na naturalne zachowania, jak leżenie czy kopanie, co pozytywnie wpływa na ich samopoczucie. No i warto wspomnieć, że to podejście jest też zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, które mówią, że młode cielęta powinny mieć indywidualną przestrzeń. W praktyce to oznacza, że cielęta trzymane w takich warunkach lepiej rosną, mają większe przyrosty masy ciała i mniej problemów zdrowotnych, co jest korzystne dla hodowców.
Utrzymywanie cieląt do drugiego tygodnia życia w grupach na ściółce głębokiej ma swoje minusy. Choć ta ściółka może być wygodna, brak indywidualnych kojców może prowadzić do konfliktów między cielętami, co często kończy się kontuzjami i stresem. Cielęta w grupie mają różne problemy zdrowotne i trudno je wtedy dobrze obserwować. Jak są w kojcach grupowych bez ściółki, to sytuacja się pogarsza, bo brak odpowiedniego podłoża nie tylko wpływa na komfort, ale też na zdrowie ich nóg, co może prowadzić do problemów. Kojce bezściołowe sprzyjają też szybkiemu rozprzestrzenieniu się chorób, bo młode zwierzęta są blisko siebie. W kontekście dobrostanu zwierząt, takie metody nie spełniają norm, które mówią, że powinny mieć indywidualne miejsca na początku życia. Ignorowanie tych zasad może skutkować gorszym wzrostem cieląt i ich ogólnym samopoczuciem, co nie jest korzystne ani dla zwierząt, ani dla hodowli mlecznej czy mięsnej. Dlatego tak ważne jest, aby przestrzegać dobrych praktyk, które mówią o indywidualnym utrzymywaniu cieląt w spokojnych warunkach.