Kukurydza (Zea mays) jest rośliną dnia krótkiego, co oznacza, że jej rozwój i plonowanie są silnie uzależnione od długości dnia. Rośliny te najlepiej rosną, gdy dni są krótsze, co jest typowe dla okresów letnich w strefach umiarkowanych. Kukurydza wymaga średnio około 12-14 godzin światła dziennego do optymalnego wzrostu, a jej cykl rozwojowy jest dostosowany do warunków klimatycznych, gdzie dni stają się krótsze w określonych porach roku. W praktyce, hodowcy kukurydzy powinni zwracać uwagę na selekcję odpowiednich odmian, które będą najlepiej przystosowane do lokalnych warunków. Ponadto, ważne jest, aby odpowiednio planować siew, aby zapewnić, że rośliny będą miały wystarczającą ilość czasu na rozwój przed nadchodzącym okresem zbioru. W kontekście agrotechniki, zrozumienie, że kukurydza dobrze reaguje na zmiany długości dnia, jest kluczowe dla maksymalizacji plonów oraz zminimalizowania ryzyka chorób i szkodników.
Buraki, żyto i pszenica są roślinami, które klasyfikowane są jako rośliny dnia długiego, co oznacza, że ich rozwój jest stymulowany przez dłuższe dni. W przypadku buraków (Beta vulgaris), proces fotosyntezy oraz wzrostu korzeni zachodzi intensywniej w okresach, kiedy długość dnia jest wydłużona, co wspiera ich produkcję cukru. Z kolei żyto (Secale cereale) i pszenica (Triticum spp.) również preferują długie dni, co jest związane z ich cyklami wzrostu. W praktyce, hodowcy powinni być świadomi, że zasiew tych roślin w okresach o krótszej długości dnia może prowadzić do opóźnień w rozwoju, co może negatywnie wpływać na plonowanie. Typowym błędem myślowym jest mylenie roślin dnia krótkiego z dniem długim, co prowadzi do nieprawidłowego doboru odmian do lokalnych warunków klimatycznych. Zrozumienie, jakie rośliny najlepiej adaptują się do różnych warunków świetlnych, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania uprawami oraz osiągnięcia optymalnych plonów w rolnictwie.