Krótki łańcuch dystrybucji jest najbardziej wskazany dla chleba, ponieważ jest to produkt spożywczy, który wymaga świeżości oraz minimalizacji czasu transportu. Chleb jest wrażliwy na czynniki atmosferyczne oraz ma ograniczony czas przydatności do spożycia. Z tego powodu, aby zapewnić jego jakość, producentów chleba często współpracuje z lokalnymi piekarniami, które dystrybuują produkt bezpośrednio do konsumentów lub sklepów. Przykładem mogą być małe piekarnie, które dostarczają świeży chleb do pobliskich sklepów spożywczych codziennie rano, co pozwala na jak najkrótszy czas od produkcji do sprzedaży. Dodatkowo, krótki łańcuch dystrybucji sprzyja również większej elastyczności w dostosowywaniu produkcji do lokalnych potrzeb, a także wspiera lokalnych producentów, co jest zgodne z rosnącym trendem ekologicznym i zrównoważonego rozwoju.
Czekolada, cukier i makaron to produkty, które mogą mieć dłuższy łańcuch dystrybucji z kilku powodów. Czekolada, jako produkt luksusowy, często przechodzi przez skomplikowane procesy produkcji i pakowania, które mogą wymagać transportu na dłuższe odległości, a także dłuższego czasu przechowywania. Z tego względu, nie jest kluczowe, aby była dostarczana bezpośrednio do konsumentów w jak najkrótszym czasie. Cukier, z kolei, jest surowcem, który może być składowany przez długi czas, co daje możliwość większej elastyczności w dystrybucji i zaopatrzeniu. Dodatkowo, jego dystrybucja często odbywa się na poziomie hurtowym, co sprzyja dłuższym trasom transportowym. Makaron, jako produkt suchy, również nie wymaga natychmiastowej dostawy, a jego produkcja i dystrybucja mogą być zorganizowane w bardziej skomplikowanym łańcuchu, obejmującym producentów, hurtowników i detalistów. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie produkty spożywcze powinny mieć krótki łańcuch dystrybucji, ale każdy z nich ma swoje specyficzne wymagania związane z jakością, świeżością i przechowywaniem, które wpływają na strategię dystrybucji.