Podorywka jest kluczowym zabiegiem uprawowym, który powinien być przeprowadzony po zbiorze zbóż. Jej głównym celem jest przerywanie struktury gleby, co sprzyja lepszemu dotlenieniu oraz zachowaniu wilgotności. W praktyce podorywka polega na płytszym obrabianiu gleby, zazwyczaj na głębokość od 10 do 15 cm, co pozwala na szybkie rozkładanie resztek pożniwnych, co z kolei przyczynia się do zwiększenia próchnicy i poprawy struktury gleby. Takie podejście jest zgodne z zasadami agrotechniki, które zalecają minimalizację uprawy w celu ochrony warstwy wierzchniej gleby oraz ograniczenia erozji. Warto również pamiętać, że podorywka sprzyja rozwojowi organizmów glebowych, które są niezbędne dla zdrowia gleby. Bezpośrednio przed kolejnym siewem, dobrze wykonana podorywka ułatwia także późniejsze zabiegi uprawowe, co przekłada się na lepsze plony. Przykładem zastosowania podorywki może być jej wykorzystanie po zbiorze pszenicy, gdzie szybkie i efektywne zniszczenie resztek pomoże w przygotowaniu pola do siewu rzepaku.
Bronowanie, orka siewna oraz orka odwrotka to zabiegi, które mogą być stosowane w różnych kontekstach uprawy, jednak mają inne cele i zastosowania niż podorywka. Bronowanie to proces, który w większości przypadków stosowany jest w celu wyrównania powierzchni gleby oraz zniszczenia chwastów. Jego skuteczność jest ograniczona, gdyż nie dociera do głębszych warstw gleby, co może prowadzić do powstawania powierzchniowych warstw utwardzonej gleby, co w dłuższej perspektywie może być szkodliwe dla struktury gleby. Orka siewna natomiast jest zabiegiem przeprowadzanym przed siewem, mającym na celu przygotowanie gleby do przyjęcia nasion. Wykonywana jest na głębokość odpowiednią dla danego gatunku rośliny, co może prowadzić do zakłócenia naturalnych procesów glebowych, w tym życia mikroorganizmów. Orka odwrotka jest szczególnie użyteczna w warunkach, kiedy gleba wymaga głębszej obróbki, ale nie jest to pierwszy zabieg, który powinien być przeprowadzany po zbiorze zbóż. Wybór niewłaściwego zabiegu jako pierwszego kroku po zbiorze może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów glebowych, a także do obniżenia jakości gleby, co z kolei wpływa na późniejsze plony. Zastosowanie jakiegokolwiek z tych zabiegów zamiast podorywki może zatem być nieoptymalne z punktu widzenia długofalowej ochrony i poprawy jakości gleby.