Wybór odpowiedzi dotyczącej 4 miesięcy jako minimalnego okresu przechowywania obornika w płycie gnojowej jest zgodny z zasadami Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej (ZDPR). Zgodnie z tymi zasadami, płyta gnojowa powinna być projektowana i eksploatowana w taki sposób, aby zapewnić wystarczającą pojemność do składowania obornika przez co najmniej 4 miesiące. Taki czas jest niezbędny, aby umożliwić rolnikom gromadzenie obornika w trakcie okresów intensywnej produkcji, a następnie stosowanie go w odpowiednich terminach, co jest kluczowe dla ochrony środowiska i poprawy jakości gleby. Przykładowo, w przypadku intensywnego chowu zwierząt, czas ten pozwala na gromadzenie odpowiednich ilości nawozów organicznych, które następnie można wprowadzić do obiegu w odpowiednim czasie, minimalizując ryzyko eutrofizacji wód. Prawidłowe zarządzanie składowaniem obornika, zgodne z ZDPR, obniża również ryzyko wystąpienia chorób roślin i zwierząt, co w dłuższej perspektywie wpływa na zrównoważony rozwój gospodarstw rolnych.
Wybór odpowiedzi na krótsze okresy przechowywania obornika, takie jak 2 lub 4 miesiące, wskazuje na brak zrozumienia znaczenia odpowiedniego zarządzania nawozami organicznymi w rolnictwie. Okresy te są niewystarczające, aby zapewnić pełne składowanie obornika, co może prowadzić do problemów z jego wykorzystaniem oraz negatywnych skutków dla środowiska. Przykładowo, przy niewystarczającej pojemności płyty gnojowej rolnicy mogą być zmuszeni do wczesnego stosowania obornika, co zwiększa ryzyko jego wypłukiwania do wód gruntowych i powierzchniowych, prowadząc do zanieczyszczenia i eutrofizacji. Ponadto, odpowiedź wskazująca na 6 miesięcy nie bierze pod uwagę sezonowości prac polowych oraz harmonogramu nawożenia, który jest kluczowy dla efektywności agronomicznej. W praktyce, płyta gnojowa powinna być projektowana tak, aby uwzględniała okresy największej produkcji obornika oraz ich późniejszego wykorzystania, co z kolei wymaga co najmniej czteromiesięcznego czasu przechowywania. Niezrozumienie tego aspektu prowadzi do błędów w planowaniu oraz zarządzaniu nawozami, co może mieć długofalowe konsekwencje dla wydajności produkcji rolniczej oraz ochrony środowiska.