Saletra, będąca azotowym nawozem sztucznym, wymaga specjalnych zabezpieczeń przeciwpożarowych ze względu na swoje właściwości chemiczne. Jest to substancja utleniająca, co oznacza, że w przypadku pożaru może przyspieszać jego rozwój, a także przyczyniać się do intensywnego spalania materiałów organicznych. Przechowywanie saletry w odpowiednich warunkach zgodnych z normami, takimi jak PN-EN 13501-1, jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka pożaru. Pomieszczenia, w których przechowuje się saletrę, powinny być wentylowane, utrzymywane w odpowiedniej temperaturze oraz wyłączone z innych czynności mogących generować iskrzenie. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie materiałów budowlanych odpornych na działanie wysokich temperatur oraz urządzeń zabezpieczających takich jak systemy gaśnicze, które powinny być regularnie serwisowane. Zrozumienie tych zależności jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno przechowywanych substancji, jak i osób pracujących w takich warunkach.
Zarówno polifoski, mikronawozy, jak i superfosfat, to nawozy stosowane w rolnictwie, jednak nie wykazują one takich właściwości, które wymagałyby specjalnych zabezpieczeń przeciwpożarowych w takim samym stopniu jak saletra. Polifoski, będące nawozami fosforowymi, są z reguły stabilne i nie stanowią zagrożenia pożarowego – ich skład chemiczny nie powoduje ryzyka utleniania czy przyspieszania pożaru. Mikronawozy, które zawierają śladowe ilości mikroelementów, również nie są substancjami wysoce reagującymi, co sprawia, że ich przechowywanie nie wymaga zaawansowanych zabezpieczeń przeciwwybuchowych. Superfosfat, będący nawozem fosforowym, jest stosunkowo bezpieczny, a jego właściwości chemiczne nie stwarzają warunków sprzyjających pożarom. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie klasyfikacji nawozów oraz ich potencjalnych zagrożeń. W przypadku nawozów, niezwykle istotne jest zrozumienie ich reakcji chemicznych w różnych warunkach oraz wpływu na środowisko. Przechowywanie nawozów powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi lokalnych przepisów i standardów, które uwzględniają specyfikę przechowywanych substancji, aby zminimalizować potencjalne zagrożenia dla ludzi i środowiska.