Śruta poekstrakcyjna sojowa jest klasyfikowana jako pasza treściwa, co oznacza, że jest bogata w składniki pokarmowe, szczególnie białko i tłuszcze, które są niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju zwierząt. Zawartość białka w śrucie sojowej wynosi zazwyczaj od 44% do 48%, co czyni ją jednym z najbogatszych źródeł białka roślinnego. W praktyce, stosowanie śruty sojowej w diecie zwierząt gospodarskich, takich jak bydło, trzoda chlewna czy drób, pozwala na zaspokojenie ich wysokich potrzeb pokarmowych w okresach intensywnego wzrostu czy produkcji mleka. Dlatego śruta poekstrakcyjna sojowa jest powszechnie wykorzystywana w mieszankach paszowych, co pozwala na optymalizację kosztów produkcji oraz zwiększenie efektywności żywienia. Dodatkowo, ze względu na wysoką strawność i wartość energetyczną, jej dodatek do pasz może przyczynić się do poprawy wyników produkcyjnych zwierząt. W kontekście standardów branżowych, użycie śruty sojowej jako paszy treściwej jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywności produkcji w hodowli zwierząt.
Śruta poekstrakcyjna sojowa nie jest paszą mineralną, objętościową ani węglowodanową, co można łatwo zrozumieć, analizując definicje oraz skład tych kategorii pasz. Pasze mineralne są skoncentrowanymi źródłami witamin i minerałów, które wspierają zdrowie zwierząt, ale nie dostarczają one istotnych ilości białka ani tłuszczów. Przykładami pasz mineralnych mogą być premiksy zawierające wapń, fosfor, czy inne mikroelementy, które są niezbędne, ale nie mogą zastąpić białkowych źródeł energii. Pasze objętościowe, takie jak siano czy kiszonki, są natomiast bogate w włókno, a ich główną rolą jest dostarczenie odpowiedniej struktury pokarmu, co wpływa na procesy trawienne, zwłaszcza u przeżuwaczy. W przypadku pasz węglowodanowych, mamy do czynienia głównie z produktami dostarczającymi energię, takimi jak ziarna zbóż, które nie są odpowiednie do określenia śruty sojowej, gdyż nie oddają jej wysokiej wartości białkowej. Wybór niewłaściwej kategorii pasz może prowadzić do niedoborów żywieniowych, co w dłuższej perspektywie negatywnie wpływa na zdrowie i wydajność zwierząt. Zrozumienie różnorodności pasz oraz ich specyfikacji jest kluczowe dla efektywnego żywienia i produkcji zwierzęcej, dlatego ważne jest, aby nie mylić tych kategorii, co może prowadzić do nieefektywnego planowania diet.