Podawanie preparatu żelazowego prosiętom w 3 i 14 dniu życia jest kluczowym działaniem mającym na celu zapobieganie anemii fizjologicznej. Prosięta, szczególnie te utrzymywane w systemach intensywnych, często nie otrzymują odpowiedniej ilości żelaza w mleku matki, co może prowadzić do niedoborów. Żelazo jest niezbędne do produkcji hemoglobiny, a jego niedobór skutkuje osłabieniem organizmu i spadkiem odporności. W praktyce, podawanie preparatu żelazowego może odbywać się poprzez iniekcje lub doustne suplementy, co powinno być dostosowane do konkretnej sytuacji w stadzie. Dobre praktyki wskazują, że pierwsza dawka powinna być podana jak najwcześniej po porodzie, gdyż to umożliwia prosiętom szybkie uzupełnienie zapasów żelaza. Rekomenduje się stosowanie preparatów zawierających żelazo w postaci chelatów, co zwiększa jego biodostępność i efektywność. Ponadto, monitorowanie poziomu hemoglobiny w krwi prosiąt po podaniu preparatu może dostarczyć cennych informacji na temat skuteczności interwencji.
Wybór innych substancji, takich jak wapń, preparaty magnezowe czy lizyna, w kontekście zapobiegania anemii fizjologicznej u prosiąt jest nieadekwatny. Wapń, choć jest mikroelementem istotnym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, nie odgrywa znaczącej roli w produkcji hemoglobiny ani w zapobieganiu anemii. Jego nadmiar może nawet prowadzić do zaburzeń w przyswajaniu innych minerałów, co z kolei może pogłębiać problem niedoboru żelaza. Podobnie, preparaty magnezowe są stosowane w celu wsparcia metabolizmu energetycznego oraz funkcji mięśni, lecz ich rola w kontekście anemii jest ograniczona i nie mogą one zastąpić żelaza. Wreszcie, choć lizyna jest aminokwasem niezbędnym do syntezy białek, jej suplementacja nie zaspokaja potrzeb organizmu w zakresie dostarczania żelaza. Błędne przekonanie, że inne składniki odżywcze mogą w wystarczającym stopniu zastąpić żelazo, prowadzi do niewłaściwych praktyk żywieniowych, co negatywnie wpływa na zdrowie prosiąt. Właściwe zrozumienie roli żelaza oraz jego znaczenia w diecie prosiąt jest kluczowe dla zapewnienia ich prawidłowego wzrostu i odporności na choroby.