Dekoronizacja to kluczowy zabieg, który ma na celu usunięcie zawiązków rogów u cieląt, co pozwala na uniknięcie powstawania rogów u dorosłych zwierząt. Zabieg ten przeprowadza się najczęściej w pierwszych tygodniach życia cieląt i ma na celu zminimalizowanie ryzyka urazów zarówno dla innych zwierząt, jak i dla ludzi zajmujących się ich obsługą. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, dekoronizacja jest przeprowadzana w znieczuleniu, co zwiększa komfort zwierząt i zmniejsza stres związany z tym zabiegiem. W praktyce, efektywna dekoronizacja prowadzi do stworzenia bezpieczniejszego środowiska zarówno w stajni, jak i na pastwisku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie dobrostanu zwierząt. Przykładem zastosowania dekoronizacji są fermy bydła mięsnego, gdzie brak rogów znacząco zmniejsza ryzyko urazów w stadzie, a także minimalizuje ryzyko uszkodzeń sprzętu oraz obrażeń w trakcie obsługi zwierząt.
Korekcja racic jest ważnym aspektem utrzymania bydła, lecz jej celem jest poprawa zdrowia i funkcjonowania racic, a nie zapobieganie urazom spowodowanym przez rogi. Wiąże się to z regularnymi kontrolami stanu racic, co ma na celu unikanie problemów zdrowotnych, takich jak zapalenia czy deformacje. Z kolei kolczykowanie to praktyka stosowana głównie w celu identyfikacji zwierząt, a tatuowanie jest mniej popularnym, ale również stosowanym sposobem oznaczania. W żadnym przypadku te metody nie wpływają bezpośrednio na bezpieczeństwo zwierząt ani zminimalizowanie ryzyka urazów związanych z obecnością rogów. W praktyce, wprowadzenie korekcji racic, kolczykowania czy tatuowania nie adresuje bezpośrednio problemu agresji lub potencjalnych urazów wynikających z interakcji między zwierzętami. Zrozumienie, że zabiegi te nie odnoszą się do problematyki rogów, może pomóc uniknąć mylnych wniosków na temat sposobów poprawy bezpieczeństwa w stadzie. Należy zawsze wybierać metody, które są zgodne z dobrymi praktykami weterynaryjnymi i dobrostanem zwierząt, co stanowi klucz do efektywnego zarządzania stadem.