Miotła zbożowa (Apera spica-venti) jest jednym z najczęściej występujących chwastów jednoliściennych w uprawach pszenicy ozimej, szczególnie w warunkach obfitej wilgoci w glebie. Chwast ten charakteryzuje się szybkim wzrostem oraz zdolnością do konkurencji z roślinami uprawnymi, co czyni go poważnym zagrożeniem dla plonów pszenicy. Miotła zbożowa preferuje gleby żyzne i wilgotne, co sprawia, że w okresach intensywnych opadów lub na glebach o wysokiej retencji wody staje się szczególnie problematyczna. Dzięki swojej odporności na wiele herbicydów, kontrola tego chwastu wymaga zastosowania zintegrowanych strategii, obejmujących zarówno mechaniczne, jak i chemiczne metody ochrony roślin. W praktyce rolniczej zaleca się regularne monitorowanie pól oraz stosowanie płodozmianu, co może ograniczyć występowanie miotły zbożowej oraz innych konkurencyjnych chwastów. Wybór odpowiednich herbicydów, dostosowanych do konkretnego etapu rozwoju rośliny oraz warunków glebowych, jest kluczowy w skutecznym zarządzaniu jej populacją. Ponadto, warto pamiętać o konieczności stosowania herbicydów w odpowiednich dawkach, aby uniknąć selekcji na odporność w populacjach chwastów.
Ostrożeń polny (Cirsium arvense), perz właściwy (Elytrigia repens) oraz powój polny (Convolvulus arvensis) są chwastami, które także mogą występować w uprawach pszenicy ozimej, jednak nie są one tak powszechne jak miotła zbożowa, szczególnie w warunkach wysokiej wilgotności gleby. Ostrożeń polny, mimo że jest rośliną wieloletnią i może tworzyć silne kolonie, rzadko osiąga taką dominację w pszenicy ozimej jak miotła zbożowa. Jego rozwój jest bardziej związany z glebami o niższym pH oraz z uboższymi warunkami siedliskowymi. Perz właściwy, znany ze swojej silnej woli przetrwania i zdolności do rozprzestrzeniania się głównie przez podziemne kłącza, jest problematyczny, ale w wilgotnych warunkach wegetacyjnych staje się mniej konkurencyjny wobec roślin, które rozwijają się szybciej, takich jak miotła zbożowa. Powój polny, z kolei, jest rośliną o charakterze pnącym, która również może konkurować z pszenicą, lecz jego występowanie jest bardziej związane z glebami o dużej zawartości azotu oraz w miejscach o lepszym drenażu. W związku z tym, typowe błędne myślenie polega na nadawaniu równorzędnego znaczenia tym chwastom w kontekście ich występowania w pszenicy ozimej, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania chwastami i obniżenia plonów. Właściwe zrozumienie dynamiki występowania chwastów w kontekście ich preferencji siedliskowych oraz biologii jest kluczowe dla skutecznej ochrony upraw.