Przeciwutleniacz to substancja, która zapobiega jełczeniu tłuszczów poprzez neutralizację wolnych rodników, które przyspieszają proces utleniania. Utlenianie tłuszczów prowadzi do nieprzyjemnych zapachów i smaków, co obniża jakość produktów spożywczych. Przykłady przeciwutleniaczy to witamina E (tokoferole) oraz kwas askorbinowy (witamina C), które są powszechnie stosowane w przemyśle spożywczym. Stosowanie przeciwutleniaczy odpowiada za przedłużenie trwałości produktów tłuszczowych, co jest zgodne z praktykami branżowymi dotyczącymi zapewnienia jakości i bezpieczeństwa żywności. Zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej, przeciwutleniacze muszą być odpowiednio oznaczone w składzie produktów spożywczych, co zapewnia transparentność dla konsumentów. Ich właściwe stosowanie przyczynia się do zachowania wartości odżywczych oraz organoleptycznych produktów, co jest kluczowe w kontekście zdrowego odżywiania.
Regulator kwasowości pełni zupełnie inną funkcję niż przeciwutleniacz. Jego zadaniem jest utrzymanie odpowiedniego pH w produktach spożywczych, co ma wpływ na ich smak, teksturę oraz stabilność mikrobiologiczną. Stosowanie regulatorów kwasowości, takich jak kwas cytrynowy czy kwas octowy, nie wpływa na proces jełczenia tłuszczów, a ich rola ogranicza się do kontrolowania kwasowości. Stabilizatory, z kolei, są używane do poprawy tekstury i zapobiegania rozdzielaniu się składników, szczególnie w emulgowanych produktach, ale nie mają zdolności do zapobiegania utlenianiu. Barwniki są dodawane głównie w celu poprawy estetyki produktów, a ich działanie nie wiąże się z ochroną przed jełczeniem. Być może istnieje mylne przekonanie, że substancje te mogą w pewnym stopniu chronić tłuszcze, jednak ich mechanizmy działania są zgoła inne i nie mają wpływu na stabilność oksydacyjną. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zastosowania dodatków w przemyśle spożywczym oraz dla zachowania jakości produktów, co jest istotne w kontekście standardów branżowych i dobrych praktyk produkcyjnych.