Właściwa odpowiedź to umieszczenie budynku biurowego w aktywach trwałych. Aktywa trwałe są to zasoby trwałe, które firma nabywa z zamiarem ich utrzymania przez dłuższy okres, często powyżej roku. W przypadku budynku biurowego, jego zakup wiąże się z długoterminową inwestycją, która ma na celu generowanie przychodów z wynajmu. Przykładem może być sytuacja, gdy firma zakupuje budynek i wynajmuje go innym podmiotom, co wpływa na jej przychody operacyjne. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), budynek powinien być klasyfikowany jako nieruchomość inwestycyjna, co również potwierdza jego miejsce w aktywach trwałych. Wartość budynku podlega amortyzacji, co jest istotnym elementem zarządzania majątkiem firmy i wpływa na jej wyniki finansowe. Taka klasyfikacja pozwala również na dokładniejszą analizę efektywności inwestycji i zarządzania zasobami firmy oraz ich wpływu na długoterminową strategię rozwoju.
Umieszczenie budynku biurowego w kapitałach obcych jest koncepcją, która wynika z nieporozumienia dotyczącego definicji i klasyfikacji aktywów oraz pasywów w bilansie. Kapitały obce obejmują zobowiązania firmy, takie jak kredyty, pożyczki czy inne formy finansowania, które firma musi spłacić. Sugerowanie, że budynek biurowy, będący zasobem, mógłby być klasyfikowany jako kapitał obcy, jest błędne, ponieważ kapitały te nie są tożsame z aktywami. Również klasyfikowanie budynku w kapitałach własnych jest mylne, gdyż kapitały własne to środki finansowe wniesione przez właścicieli firmy oraz zyski zatrzymane, które nie mają charakteru materialnego. Nieruchomość powinna być traktowana jako zasób, który generuje wartość dla firmy poprzez wynajem. Aktywa obrotowe z kolei obejmują zasoby, które są przeznaczone do szybkiej sprzedaży lub wykorzystania w ciągu roku, takie jak zapasy czy należności, co również nie odnosi się do nabycia budynku. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi kategoriami jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości oraz raportowania finansowego, a także dla podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych przez zarząd.