Kredyt bankowy stanowi obce źródło finansowania inwestycji, ponieważ pochodzi zewnętrznego, niezwiązanego z przedsiębiorstwem źródła, jakim jest instytucja finansowa. W przeciwieństwie do kapitału własnego, który jest finansowaniem wewnętrznym, kredyt bankowy wymaga spłaty wraz z odsetkami, co może wpływać na płynność finansową firmy. Przykładem zastosowania kredytu bankowego może być zaciągnięcie kredytu inwestycyjnego na zakup nowych maszyn produkcyjnych, co pozwala przedsiębiorstwu na zwiększenie zdolności produkcyjnych bez konieczności angażowania własnych środków. Użycie zewnętrznego finansowania, takiego jak kredyt, pozwala na efektywne zarządzanie kapitałem obrotowym oraz umożliwia realizację długoterminowych projektów inwestycyjnych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstw. Kluczowym aspektem korzystania z kredytów jest również ocena ryzyka oraz zdolności kredytowej, co jest istotne w kontekście zachowania stabilności finansowej firmy.
Dochód firmy, kapitał własny oraz wkład założycielski są źródłami finansowania, które pochodzą z wewnętrznych zasobów przedsiębiorstwa lub jego założycieli. Dochód firmy to część przychodów, która pozostaje po pokryciu kosztów operacyjnych, a więc jest to kapitał, który firma generuje samodzielnie. Użycie dochodu jako źródła finansowania inwestycji oznacza, że przedsiębiorstwo reinwestuje własne zyski, co jest typowe dla firm, które dążą do samodzielnego rozwoju bez większego zadłużania się. Kapitał własny to natomiast zasoby, które właściciele firmy włożyli do biznesu, co daje im prawo do udziału w zyskach oraz decydowania o kierunkach rozwoju firmy. Wkład założycielski jest z kolei sumą, którą założyciele inwestują w przedsiębiorstwo na jego początku. Problemy w identyfikacji tych źródeł jako obcych mogą wynikać z niepełnego rozumienia różnicy między finansowaniem zewnętrznym a wewnętrznym. W praktyce, korzystanie ze źródeł wewnętrznych zmniejsza zależność od zewnętrznych wierzycieli, lecz ogranicza również możliwości rozwoju poprzez większe inwestycje, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu rynkowym. Zrozumienie tych różnic jest fundamentalne w kontekście strategii finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do przetrwania i rozwoju w konkurencyjnym rynku.