Odpowiedź HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli) jest poprawna, ponieważ jest to międzynarodowy system zarządzania bezpieczeństwem żywności. Jego głównym celem jest identyfikacja, ocena i kontrola zagrożeń, które mogą wpływać na bezpieczeństwo żywności w trakcie jej produkcji, przetwarzania i dystrybucji. HACCP opiera się na siedmiu zasadach, które obejmują m.in. identyfikację zagrożeń, określenie krytycznych punktów kontrolnych, ustalenie limitów krytycznych oraz monitorowanie i weryfikację działań kontrolnych. Przykładowo, w zakładach przetwórstwa mięsa, zastosowanie systemu HACCP może obejmować monitorowanie temperatury przechowywania surowców, aby uniknąć rozmnażania bakterii. Wiele krajów oraz organizacji, takich jak WHO czy FAO, rekomenduje wdrażanie systemu HACCP jako najlepszej praktyki w branży spożywczej, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia chorób zakaźnych związanych z żywnością.
BCR, GMO i ISO to terminy, które często są mylone z systemem HACCP, jednak żaden z nich nie odnosi się bezpośrednio do zarządzania bezpieczeństwem żywności w kontekście analizy zagrożeń. BCR, czyli Best Current Practices, to podejście do zarządzania procesami, które skupia się na promowaniu najlepszych praktyk w danej dziedzinie, ale nie zawiera specyficznych metod oceny i kontroli zagrożeń żywnościowych, jak to ma miejsce w HACCP. GMO, czyli organizmy modyfikowane genetycznie, to temat dotyczący biotechnologii, który koncentruje się na zmianie materiału genetycznego roślin i zwierząt, a nie na systemach zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Z kolei ISO (International Organization for Standardization) to organizacja zajmująca się tworzeniem standardów, w tym standardów jakości takich jak ISO 22000, który łączy elementy HACCP w kontekście zarządzania bezpieczeństwem żywności, ale nie jest to tożsame z samym HACCP. Prawdopodobnym błędem myślowym jest mylenie systemów zarządzania jakością z systemami zarządzania bezpieczeństwem żywności, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich ról i zastosowań w praktyce. Właściwe zrozumienie różnic między tymi koncepcjami jest kluczowe dla efektywnego wdrażania standardów i zapewnienia bezpieczeństwa żywności.