Odpowiedź 30 000 zł jest poprawna, ponieważ dotyczy obliczeń amortyzacji środka trwałego. Wartość początkowa środka trwałego wynosi 60 000 zł, a okres jego amortyzacji to 10 lat. Amortyzacja to proces rozłożenia kosztów nabycia środka trwałego na określony czas jego użytkowania. W tym przypadku roczna stawka amortyzacji wynosi 60 000 zł / 10 lat = 6 000 zł rocznie. Po pięciu latach użytkowania, całkowita kwota odpisów amortyzacyjnych wyniesie 5 lat * 6 000 zł/rok = 30 000 zł. Wartość księgowa środka trwałego po pięciu latach zatem wyniesie 60 000 zł - 30 000 zł = 30 000 zł. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w prowadzeniu rachunkowości, ponieważ pozwalają na właściwe zarządzanie aktywami oraz ocenę ich wartości w czasie. Przykładem zastosowania jest przygotowanie raportów finansowych, które muszą odzwierciedlać rzeczywistą wartość majątku firmy.
Wartości 40 000 zł, 20 000 zł oraz 50 000 zł nie są poprawne z perspektywy zasad amortyzacji. Osoby wybierające 40 000 zł mogą sądzić, że po odliczeniu jednej trzeciej wartości początkowej środka trwałego uzyskają wartość po pięciu latach, nie uwzględniając prawidłowego sposobu obliczania odpisów amortyzacyjnych. Takie podejście myląco sugeruje, że należy jedynie pomnożyć część wartości początkowej przez okres użytkowania, co jest błędne. Wybór 20 000 zł może wynikać z błędnego założenia, że po połowie okresu amortyzacji wartość środka powinna wynosić 30 000 zł, a następnie odliczenie dodatkowej kwoty, co nie odpowiada zasadom rozliczania amortyzacji. Odpowiedź 50 000 zł wzięła się najprawdopodobniej z mylnego przekonania, że amortyzacja dotyczy jedynie natychmiastowych strat wartości, co jest niepoprawne. W rzeczywistości, w modelach amortyzacji liniowej, wartość roczna jest stała przez cały okres użytkowania, co prowadzi do równomiernego rozliczenia wartości środka trwałego. Rachunkowość, w tym zasady amortyzacji, opiera się na solidnych podstawach, które pomagają zarządzać aktywami oraz planować przyszłe inwestycje. Kluczowe jest zrozumienie, że amortyzacja ma na celu odzwierciedlenie utraty wartości środka w czasie, a nie tylko zmniejszenie jego wartości w dowolny sposób.