Użycie piasku do gaszenia pożarów metali, takich jak magnez, sód czy potas, jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi bezpieczeństwa przeciwpożarowego. W przypadku pożarów metali, które reagują z wodą, stosowanie wody może prowadzić do niebezpiecznych reakcji chemicznych, a tym samym pogarszać sytuację. Piasek działa jako środek dławienia, ograniczając dostęp tlenu do ognia oraz absorbuje ciepło, co skutecznie gaśnie płomienie. W praktyce, podczas akcji ratunkowej, mogą być używane specjalne pojemniki z piaskiem, które są łatwe do transportu i użycia w nagłych wypadkach. Ważne jest, aby personel odpowiedzialny za bezpieczeństwo w zakładach przemysłowych był odpowiednio przeszkolony w zakresie używania piasku oraz innych aprobowanych środków do gaszenia pożarów metali. Aktualne wytyczne i normy, takie jak NFPA 484 (National Fire Protection Association), jasno określają metody postępowania w przypadku pożarów materiałów metalicznych, co podkreśla znaczenie prawidłowego doboru środka gaśniczego.
Wybór niewłaściwych środków do gaszenia pożarów metali często wynika z błędnych przekonań na temat sposobów ich kontroli. Użycie gaśnicy śniegowej wydaje się być atrakcyjne, gdyż zmniejsza temperaturę, jednak nie jest skuteczne w przypadku reakcji chemicznych, jakie mogą wystąpić podczas pożaru metalu. Oprócz tego, niektóre metale, takie jak magnez, mogą reagować ze składnikami obecnymi w gaśnicy śniegowej, co prowadzi do niebezpiecznych efektów. Nawet woda, która w wielu sytuacjach jest podstawowym środkiem gaśniczym, w kontekście pożarów metali jest całkowicie niewłaściwa. Kontakt wody z metalami, takimi jak sód czy potas, nie tylko nasila ogień, ale może również prowadzić do eksplozji, ponieważ metal reaguje z wodą, tworząc łatwopalne gazy. Użycie gaśnicy pianowej jest również złym wyborem, ponieważ piany nie są w stanie stłumić ognia w przypadku materiałów reagujących z wodą. Te błędne decyzje często wynikają z braku świadomości o specyfikach pożarów metali i ich unikalnych właściwościach. Dlatego kluczowe jest, aby osoby zajmujące się bezpieczeństwem przeciwpożarowym były dobrze poinformowane o właściwych metodach gaszenia takich pożarów oraz posługiwały się odpowiednimi standardami, jak na przykład wytyczne NFPA 484, które dostarczają niezbędnych informacji na ten temat.