Kwalifikacja: CHM.03 - Przygotowywanie sprzętu, odczynników chemicznych i próbek do badań analitycznych

W laboratoriach chemicznych czystość szkła ma kluczowe znaczenie dla wiarygodności prowadzonych analiz. Niestety, potoczne czy intuicyjne praktyki często prowadzą do błędów. Przetarcie szkła suchą szmatką może wydawać się szybkim sposobem na usunięcie kurzu, jednak w rzeczywistości nie eliminuje tłuszczów, pozostałości środków produkcyjnych ani innych zanieczyszczeń chemicznych. Co gorsza, sucha szmatka może pozostawić na powierzchni mikrowłókna lub sam w sobie być źródłem drobnych zabrudzeń, które w reakcji z odczynnikami dadzą nieprzewidywalne efekty. Umieszczanie szkła w zamrażarce absolutnie nie jest praktyką stosowaną w laboratoriach chemicznych – nie tylko nie usuwa zabrudzeń, ale może wręcz uszkodzić szkło przez naprężenia termiczne, szczególnie jeśli szkło nie jest przeznaczone do pracy w niskich temperaturach. Ogrzewanie szkła w suszarce do wysokich temperatur bez wcześniejszego mycia również nie jest właściwe. Wysoka temperatura nie usuwa zanieczyszczeń organicznych, a wręcz może je utrwalić na powierzchni poprzez zwęglenie lub przekształcenie w trudniejsze do usunięcia formy. To częsty błąd – myślenie, że „wypalenie” szkła rozwiąże problem. W praktyce jednak, tylko dokładne mycie i płukanie gwarantują, że szkło jest wolne od substancji, które mogłyby zakłócić wyniki badań. Dobre praktyki laboratoryjne oraz normy jakościowe (np. GLP) zawsze podkreślają konieczność fizycznego i chemicznego oczyszczania sprzętu przed użyciem, a nie stosowania uproszczonych czy skrótowych rozwiązań. Takie nawyki to podstawa profesjonalnego laboranta.