Kwalifikacja: CHM.03 - Przygotowywanie sprzętu, odczynników chemicznych i próbek do badań analitycznych
Zawód: Technik analityk
Który z wskaźników nie jest używany w alkacymetrii?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Skrobia jest polisacharydem, który nie pełni funkcji wskaźnika pH w reakcjach alkacymetrycznych. W alkacymetrii, kluczowe jest monitorowanie zmian pH roztworu, co pozwala na określenie punktu równoważności. W tym kontekście, wskaźniki takie jak oranż metylowy, fenoloftaleina oraz błękit tymolowy są stosowane ze względu na ich zdolność do zmiany koloru w określonym zakresie pH. Oranż metylowy zmienia kolor w pH od 3,1 do 4,4, co czyni go użytecznym w reakcjach kwasowo-zasadowych w środowisku kwasowym. Fenoloftaleina natomiast zmienia kolor z bezbarwnego na różowy w pH od 8,2 do 10,0, co jest istotne w alkacymetrii zasadowej. Błękit tymolowy działa w zakresie pH 6,0 - 7,6, co pozwala na wykrywanie przejścia z kwasowego do obojętnego. W przeciwieństwie do tych wskaźników, skrobia nie jest używana w alkacymetrii, a jej zastosowanie koncentruje się głównie w analizie jakościowej, jako reagent do wykrywania jodu.
Oranż metylowy, fenoloftaleina oraz błękit tymolowy to wskaźniki, które odgrywają kluczową rolę w alkacymetrii, a ich zastosowanie jest oparte na ich zdolności do zmiany koloru w odpowiedzi na zmiany pH roztworu. Oranż metylowy, zmieniający kolor przy pH 3,1 - 4,4, jest szczególnie użyteczny w reakcjach, gdzie dominują kwasy. Fenoloftaleina, zmieniająca barwę z bezbarwnej na różową w zakresie pH 8,2 - 10,0, znajduje zastosowanie w titracji zasadowej, gdzie istotne jest ustalenie momentu, w którym zasadowość roztworu jest wystarczająca do neutralizacji kwasu. Błękit tymolowy, zmieniający kolor w pH 6,0 - 7,6, jest często wykorzystywany w analizach, gdzie pH roztworu zbliża się do neutralności. W związku z tym, mylenie skrobi z tymi wskaźnikami może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich funkcji. Skrobia, będąca naturalnym polisacharydem, nie działa jako wskaźnik pH, lecz jest używana jako reagent do wykrywania jodu, co pokazuje różnice w ich zastosowaniach. Zrozumienie różnic w zastosowaniach tych substancji jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków w praktyce laboratoryjnej.