Odpowiedź 200 g jest poprawna, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, średnica ziaren wynosząca 0,5 cm (5 mm) mieści się w przedziale od 1 do 10 mm. Dla takiej średnicy, minimalna masa próbki pierwotnej powinna wynosić 200 g. W kontekście badań materiałowych, odpowiednia masa próbki jest kluczowa, aby uzyskać reprezentatywne wyniki analiz. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przemysł farmaceutyczny, gdzie precyzyjne określenie masy substancji czynnej ma fundamentalne znaczenie dla skuteczności leku. Przemysł ten opiera się na standardach takich jak ISO 17025, które wymagają stosowania odpowiednich procedur i metodologii w celu zapewnienia wiarygodności wyników. W praktyce, zrozumienie, jak masa próbki wpływa na jej dalsze właściwości fizykochemiczne, jest niezbędne dla uzyskania dokładnych wyników badawczych.
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że wybór 2500 g, 100 g czy 1000 g wynika z błędnego zrozumienia zastosowania tabeli dotyczącej minimalnej masy próbki w odniesieniu do średnicy ziaren. Odpowiedzi te sugerują, że autorzy pytania nie uwzględnili podstawowych zasad dotyczących proporcji masy próbki do średnicy ziaren. W przypadku 2500 g, wartość ta jest znacznie wyższa niż wskazana w tabeli, co może świadczyć o błędnej interpretacji lub przeoczeniu standardów branżowych, które jasno określają wymagania masy dla różnych rozmiarów cząstek. Wybór 100 g i 1000 g również wskazuje na nieporozumienia dotyczące zapewnienia reprezentatywności próbki. Masa próbki zbyt mała (100 g) może prowadzić do niedokładnych wyników analizy, podczas gdy 1000 g jest zbyt wysoka w tym kontekście. Użytkownicy mogą być zdezorientowani, myśląc, że większa masa zawsze zapewnia lepszą dokładność. W praktyce jednak, dla danej średnicy ziaren kluczowe jest, aby masa próbki była odpowiednio dobrana, co jest fundamentalnym założeniem w badaniach laboratoryjnych oraz w zarządzaniu jakością zgodnie z normami ISO 9001.
