Miareczkowanie nie jest metodą przygotowania próbki do analizy, ponieważ jest to technika analityczna służąca do określenia stężenia substancji w roztworze. W procesie miareczkowania dodaje się roztwór o znanym stężeniu do próbki, która zawiera substancję analizowaną, aż do osiągnięcia punktu końcowego reakcji. Przykładem zastosowania jest analiza zawartości kwasu w roztworze, gdzie miareczkowanie kwasu solnego roztworem wodorotlenku sodu pozwala na precyzyjne określenie jego stężenia. W praktyce stosuje się miareczkowanie w laboratoriach chemicznych oraz w badaniach jakościowych i ilościowych. Aby miareczkowanie było efektywne, laboratoria powinny stosować odpowiednie metody kalibracji i prowadzić staranną dokumentację, co jest zgodne z wytycznymi ISO 17025 dotyczących akredytacji laboratoriów.
Spopielenie, stapianie i mineralizacja to różne metody przygotowania próbek do analizy, które mogą być stosowane w laboratoriach analitycznych. Spopielenie polega na poddawaniu próbki działaniu wysokiej temperatury w obecności tlenu, co prowadzi do usunięcia organicznych składników, pozostawiając jedynie popioły, które można następnie analizować. Ta technika jest często wykorzystywana w analizach materiałów stałych, takich jak gleby czy odpady. Z kolei stapianie to proces, w którym próbka jest poddawana wysokiej temperaturze w celu uzyskania jednorodnej masy, co ułatwia późniejszą analizę, zwłaszcza w przypadku minerałów. Mineralizacja to zaawansowana technika, która polega na rozkładzie próbki na jej składniki mineralne, zwykle przy użyciu kwasów, co jest kluczowe w analizach chemicznych, takich jak badania zawartości metali ciężkich w próbkach środowiskowych. Wybór odpowiedniej metody przygotowania próbki ma kluczowe znaczenie dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników analizy. Osoby przystępujące do analiz chemicznych muszą być świadome, że miareczkowanie to etap, który następuje po przygotowaniu próbki, a nie proces, który wchodzi w skład przygotowania samej próbki. Typowe błędy myślowe związane z tym zagadnieniem obejmują mylenie etapów analizy i niezrozumienie roli każdej z metod w kontekście całego procesu analitycznego.