Jod, jako niemetal o barwie fioletowoczarnej, jest substancją, która łatwo ulega sublimacji, co oznacza, że w warunkach standardowych (temperatura i ciśnienie) przechodzi bezpośrednio z fazy stałej w fazę gazową. Jod jest szeroko stosowany w medycynie, szczególnie jako środek dezynfekujący oraz w diagnostyce obrazowej, gdzie wykorzystuje się jego izotopy do radioizotopowej diagnostyki tarczycy. W laboratoriach chemicznych jod jest często używany w reakcjach redoks oraz jako katalizator w różnorodnych syntezach organicznych. Przykładem zastosowania jodu w przemyśle jest produkcja barwników i środków ochrony roślin. Ponadto, jod jest kluczowym składnikiem w diecie ludzkiej, niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy. Stosowanie jodu w odpowiednich ilościach jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, która podkreśla znaczenie jego roli w zapobieganiu niedoborom, które mogą prowadzić do chorób takich jak wole lub niedoczynność tarczycy.
Chlor, brom i fosfor to inne pierwiastki chemiczne, które mogą budzić wątpliwości w kontekście tego pytania, jednak żaden z nich nie spełnia wszystkich kryteriów opisanych w pytaniu. Chlor jest gazem, który w standardowych warunkach ma zielono-żółtą barwę i jest stosunkowo reaktywny, ale nie ulega sublimacji w sposób typowy dla jodu. Brom, choć w postaci ciekłej w temperaturze pokojowej ma ciemnoczerwono-brązową barwę, również nie jest fioletowoczarnego koloru i nie sublimuje w takich ilościach jak jod. Z kolei fosfor występuje w różnych formach alotropowych, ale najbardziej znany jest biały i czerwony fosfor, które nie mają fioletowoczarnej barwy. Fosfor jest również bardziej stały w temperaturach pokojowych w porównaniu do jodu, co czyni go nieodpowiednim kandydatem. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest skupienie się na ogólnych właściwościach chemicznych tych pierwiastków, nie zwracając uwagi na specyfikę opisaną w pytaniu. W kontekście sublimacji i barwy, jod jest jednoznacznie zdefiniowany i nie ma sobie równych w tej grupie pierwiastków, co czyni go odpowiedzią właściwą. Zrozumienie tych różnic pozwala lepiej orientować się w chemii i właściwościach pierwiastków, co jest kluczowe zarówno w naukach ścisłych, jak i w zastosowaniach praktycznych.