Poprawna odpowiedź to 200 cm<sup>3</sup>, co odpowiada 0,2 dm<sup>3</sup>. Aby obliczyć objętość roztworu, możemy skorzystać ze wzoru: C = n/V, gdzie C to stężenie (mol/dm<sup>3</sup>), n to liczba moli substancji (mol), a V to objętość roztworu (dm<sup>3</sup>). W tym przypadku mamy stężenie C = 0,5 mol/dm<sup>3</sup> i liczba moli n = 0,1 mol. Przekształcając wzór do postaci V = n/C, otrzymujemy V = 0,1 mol / 0,5 mol/dm<sup>3</sup> = 0,2 dm<sup>3</sup>, co w mililitrach daje 200 cm<sup>3</sup>. Takie obliczenia są podstawą w chemii, szczególnie w praktycznych laboratoriach, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest kluczowe dla uzyskania rzetelnych rezultatów eksperymentów. Warto wiedzieć, że umiejętność obliczania objętości roztworów i ich stężeń jest niezbędna w wielu dziedzinach, takich jak farmacja, biotechnologia czy chemia analityczna.
Pozostałe odpowiedzi są niepoprawne z różnych powodów, które wynikają z niewłaściwego zastosowania wzoru na stężenie roztworu. Na przykład odpowiedzi sugerujące objętości 20 ml (0,02 dm<sup>3</sup>), 200 dm<sup>3</sup> i 20 dm<sup>3</sup> pokazują nieporozumienie w kontekście jednostek oraz relacji między ilościami moli a objętością. 20 ml to zbyt mała objętość, aby zawierać 0,1 mola KOH przy stężeniu 0,5 mol/dm<sup>3</sup>. Takie stężenie oznacza, że w 1 dm<sup>3</sup> roztworu zawiera się 0,5 mola substancji, co w przypadku 20 ml sugerowałoby, że zawartość KOH byłaby znacznie poniżej 0,1 mola. Z kolei 200 dm<sup>3</sup> i 20 dm<sup>3</sup> to nieadekwatne wielkości, które wskazują na zupełnie inne skale, co prowadzi do absurdalnych wniosków w kontekście przygotowania roztworów. Niezrozumienie wymagań dotyczących molarności i objętości może prowadzić do poważnych błędów w eksperymentach chemicznych. W praktyce laboratoriach chemicznych, umiejętność prawidłowego przeliczania tych parametrów jest kluczowa i wpływa na dokładność wyników oraz bezpieczeństwo pracy z substancjami chemicznymi.