Aby obliczyć objętość roztworu NaOH o stężeniu 1 mol/dm3, potrzebnej do sporządzenia 50 cm3 roztworu o stężeniu 0,4 mol/dm3, należy zastosować zasadę zachowania moles. Obliczamy liczbę moli NaOH w docelowym roztworze: C1V1 = C2V2, gdzie C1 = 1 mol/dm3, V1 to objętość, C2 = 0,4 mol/dm3 i V2 = 50 cm3 = 0,05 dm3. Z równania mamy: 1 * V1 = 0,4 * 0,05. Obliczając V1, otrzymujemy V1 = 0,4 * 0,05 = 0,02 dm3 = 20 cm3. Takie podejście jest standardem w laboratoriach chemicznych, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest kluczowe dla uzyskania powtarzalnych i wiarygodnych wyników. Przykładem zastosowania może być przygotowanie roztworów do titracji, gdzie dokładność stężenia reagentu jest niezbędna dla prawidłowego przeprowadzenia analizy. Warto również zauważyć, że w praktyce często stosuje się wzory rozcieńczania, co zapewnia efektywność i bezpieczeństwo pracy w laboratorium chemicznym.
W przypadku błędnych odpowiedzi, można zauważyć typowe nieporozumienia związane z obliczeniami stężenia i objętości. Często osoby udzielające niewłaściwych odpowiedzi mylą pojęcia stężenia i objętości, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, 25 cm3 sugeruje, że wzięto pod uwagę większą objętość niż wymagana do osiągnięcia zamierzonego stężenia. W rzeczywistości, aby uzyskać roztwór o stężeniu 0,4 mol/dm3, trzeba skupić się na ilości moli NaOH potrzebnych w 50 cm3 roztworu, a to wymaga znajomości zależności pomiędzy stężeniem, objętością i ilością moli. Ponadto, 50 cm3 na pewno nie jest poprawną odpowiedzią, ponieważ oznaczałoby to, że cała objętość roztworu o stężeniu 1 mol/dm3 zostałaby użyta bez jakiejkolwiek modyfikacji stężenia, co jest sprzeczne z założeniem problemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie zasad rozcieńczania roztworów, aby uniknąć takich błędów. W praktyce laboratorium chemicznego, nieumiejętność obliczenia odpowiedniej objętości roztworu może prowadzić do niepoprawnych wyników eksperymentów oraz marnotrawienia materiałów chemicznych.