Podczas mieszania bezwodnego etanolu z wodą zachodzi zjawisko kontrakcji, co oznacza, że objętość roztworu jest mniejsza niż suma objętości składników. W przypadku zmieszania 1000 cm³ etanolu i 1000 cm³ wody, rzeczywista objętość uzyskanego roztworu wynosi 1936 cm³. Zjawisko to jest wynikiem interakcji cząsteczek etanolu i wody, które prowadzą do efektywnej kompaktacji cząsteczek. W praktyce, takie zjawisko ma kluczowe znaczenie w chemii analitycznej oraz procesach przemysłowych, gdzie precyzyjne dawkowanie reagentów jest niezbędne. Wiedza o kontrakcji objętości jest również istotna w produkcji napojów alkoholowych, gdzie dokładne pomiary składników mają wpływ na końcowy produkt. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce pozwala uniknąć błędów w przygotowywaniu roztworów oraz zapewnia lepszą kontrolę nad procesami chemicznymi.
Wybór objętości 2036 cm³, 2000 cm³ lub 2010 cm³ jako wyniku zmieszania etanolu z wodą wynika z nieporozumienia dotyczącego zachowania się cieczy podczas ich mieszania. Często przyjmuje się, że objętości składników sumują się bez uwzględnienia ich interakcji, co prowadzi do błędnych obliczeń. Na przykład, odpowiedź 2000 cm³ sugeruje, że dodając dwa objętości, otrzymujemy prostą sumę, co jest niezgodne z rzeczywistością. Zjawisko kontrakcji pokazuje, że cząsteczki wody i etanolu zajmują mniej miejsca, gdy są zmieszane, ponieważ ich struktury cząsteczkowe pozwalają na efektywniejsze upakowanie. Wybór 2010 cm³ również ignoruje ten kluczowy aspekt, sugerując niepoprawny model interakcji między składnikami. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak farmacja czy chemia przemysłowa, gdzie precyzyjne pomiary i przewidywanie zachowań roztworów są niezbędne dla skuteczności produkcji oraz bezpieczeństwa. Przykładowo, w analizach chemicznych błędne oszacowanie objętości roztworu może prowadzić do niewłaściwych wyników eksperymentów oraz błędów w syntezach chemicznych.