Kwalifikacja: CHM.03 - Przygotowywanie sprzętu, odczynników chemicznych i próbek do badań analitycznych
Zawód: Technik analityk
Wykorzystując pipetę gazową, pobrano próbkę azotu (Mn2 = 28 g/mol) o objętości 250 cm3 w standardowych warunkach. Jaką masę ma zmierzony azot?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 0,3125 g jest prawidłowa, ponieważ można ją obliczyć za pomocą wzoru na masę gazu w warunkach normalnych. W warunkach normalnych (0°C i 1 atm) 1 mol gazu zajmuje objętość 22,4 litra (22400 cm³). Mając objętość 250 cm³, możemy obliczyć ilość moli azotu: n = V / V_m, gdzie V_m to objętość molowa gazu. Zatem n = 250 cm³ / 22400 cm³/mol = 0,01116 mol. Następnie, wykorzystując masę molową azotu (28 g/mol), obliczamy masę: m = n * M, co daje m = 0,01116 mol * 28 g/mol = 0,3125 g. W laboratoriach chemicznych, dokładne pomiary masy gazów są kluczowe, szczególnie w reakcjach, które wymagają precyzyjnych ilości reagentów. Zastosowanie pipet gazowych oraz znajomość zależności między objętością, ilością moli a masą jest fundamentalne w analityce chemicznej oraz w syntezach chemicznych, gdzie precyzja wpływa na wyniki eksperymentów oraz ich powtarzalność.
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędów w obliczeniach związanych z masą gazu w warunkach normalnych. Wiele z podanych odpowiedzi może sugerować błędne podejście do obliczeń ilości moli lub nieprawidłowe konwersje jednostek. Na przykład, jeżeli ktoś obliczyłby masę gazu w oparciu o nieprawidłową objętość molową, np. 1 mol zajmujący objętość 1 litra, uzyskane wyniki byłyby znacznie niższe od rzeczywistych. Często także pomijana jest konwersja objętości z mililitrów na litry, co może prowadzić do znacznych rozbieżności. Innym częstym błędem jest niewłaściwe zastosowanie wzoru na masę, co prowadzi do nieadekwatnych wartości. W przypadku obliczeń chemicznych, kluczowe jest zrozumienie, że masa gazu jest ściśle związana z jego objętością oraz warunkami, w jakich się znajduje. Standardy laboratoryjne, takie jak korzystanie z odpowiednich objętości molowych i precyzyjnych pomiarów, są fundamentalne dla uzyskiwania wiarygodnych rezultatów. Praktyka ta jest niezbędna w codziennej pracy chemików, gdzie jakiekolwiek odstępstwo od norm może prowadzić do błędnych wyników oraz zafałszowania danych eksperymentalnych.