Kwalifikacja: CHM.03 - Przygotowywanie sprzętu, odczynników chemicznych i próbek do badań analitycznych
Zawód: Technik analityk
Aby otrzymać roztwór AgNO3 (masa molowa AgNO3 to 169,8 g/mol) o stężeniu 0,1 mol/dm3, należy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Aby przygotować roztwór AgNO<sub>3</sub> o stężeniu 0,1 mol/dm<sup>3</sup>, kluczowe jest dokładne obliczenie masy soli do odważenia. Masa molowa AgNO<sub>3</sub> wynosi 169,8 g/mol, co oznacza, że 1 mol roztworu zawiera 169,8 g substancji. Dla stężenia 0,1 mol/dm<sup>3</sup> obliczamy masę: 0,1 mol/dm<sup>3</sup> * 169,8 g/mol = 16,98 g. Jednak w przypadku 100 cm<sup>3</sup> roztworu potrzebujemy 1/10 tej masy, co daje 1,698 g. Właściwe wykonanie tego kroku jest zgodne z dobrą praktyką laboratoryjną, która podkreśla znaczenie precyzyjnego przygotowania roztworów, aby zapewnić powtarzalność wyników. Ważne jest również, aby całkowicie rozpuścić substancję w wodzie destylowanej przed uzupełnieniem do kreski w kolbie miarowej, co pozwoli uniknąć błędów związanych z niedostatecznym wymieszaniem. Tego typu procedury są standardem w laboratoriach chemicznych, co czyni je praktycznym doświadczeniem dla studentów oraz profesjonalistów w dziedzinie chemii.
Odpowiedzi, które wskazują na odważenie zbyt dużej ilości AgNO<sub>3</sub> lub niewłaściwą pojemność kolby miarowej, opierają się na błędnych założeniach dotyczących przygotowania roztworów. Po pierwsze, podanie niewłaściwej masy do odważenia prowadzi do uzyskania nieprawidłowego stężenia roztworu. Na przykład, jeśli ktoś odważy 16,98 g zamiast 1,698 g, otrzymany roztwór będzie miał stężenie 1 mol/dm<sup>3</sup>, a nie 0,1 mol/dm<sup>3</sup>, co wpływa na dokładność dalszych analiz. Po drugie, wybór pojemności kolby miarowej jest także istotny – użycie kolby o pojemności 1000 cm<sup>3</sup> przy przygotowaniu 100 cm<sup>3</sup> roztworu jest nieefektywne i może prowadzić do nieprecyzyjnego pomiaru. Standardowa praktyka laboratoryjna wymaga, aby zawsze stosować kolby o pojemności dostosowanej do objętości roboczej, co zwiększa precyzję pomiarów. Ponadto, błędne stężenie roztworu może prowadzić do problemów w kolejnych etapach eksperymentów, w tym nieprawidłowych reakcji chemicznych. Ostatecznie, te pomyłki mogą wprowadzać chaos w badaniach i podważać wiarygodność wyników, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej.