Tlen jest składnikiem powietrza, który ma temperaturę wrzenia wynoszącą -182,96°C. W kontekście destylacji, proces ten polega na oddzieleniu różnych składników mieszanin w oparciu o ich różne temperatury wrzenia. W przypadku destylacji powietrza, najpierw oddzielane są składniki o niższych temperaturach wrzenia, co oznacza, że tlen, który ma najwyższą temperaturę wrzenia wśród wymienionych substancji, oddestyluje jako ostatni. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w inżynierii chemicznej, gdzie destylacja jest powszechnie stosowana do oczyszczania i separacji substancji. Przykładowo, w przemyśle gazowym wytwarzanie czystego tlenu z powietrza jest realizowane właśnie poprzez destylację frakcyjną, co pokazuje praktyczne zastosowanie tej wiedzy. Warto również zauważyć, że przemysłowe metody separacji gazów opierają się na różnych właściwościach fizycznych, takich jak różnice w temperaturach wrzenia, co czyni tę wiedzę niezwykle użyteczną dla inżynierów.
Wybór azotu, neonu, czy argonu jako ostatniego składnika, który oddestyluje podczas procesu destylacji, oparty jest na błędnym zrozumieniu zasad fizyki gazów oraz właściwości temperatur wrzenia poszczególnych składników powietrza. Azot ma temperaturę wrzenia -195,79°C, co czyni go jednym z najwięcej oddestylowanych gazów w procesie, a jego niska wartość wrzenia oznacza, że oddziela się on znacznie wcześniej niż tlen. Neon, z temperaturą wrzenia -246,08°C, również wykazuje znacznie niższą wartość niż tlen, co sprawia, że jego oddestylowanie również następuje przed tlenem. Argon, mając temperaturę wrzenia -185,85°C, plasuje się w położeniu pomiędzy tymi dwoma gazami, również oddestylowując przed tlenem. Błędne podejście do tego pytania wynika z niepełnego zrozumienia pojęcia temperatury wrzenia oraz jej wpływu na procesy separacji gazów. W praktyce, różnice w temperaturach wrzenia są kluczowe w procesach przemysłowych, a nieprawidłowe wnioski mogą prowadzić do nieefektywności w produkcji i separacji substancji. Dlatego ważne jest, aby dobrze poznać właściwości fizyczne gazów i ich znaczenie w procesach technologicznych, co jest fundamentalnym aspektem w inżynierii chemicznej i pokrewnych dziedzinach.
